ငါ့ဘဝ ၾကယ္ႄကြီည

           ခ်ဳိေလ အေခ်ခါကပင္ ကို႔နာေမကို သိၿပီးေက အေခ်တစ္ေယာက္ အမုန္းမ်ဳိးနန္႔ မုန္းနိန္ခမိစြာ။ အေခ် အမုန္းဆိုေရအတိုင္း သိေလ့မသိ၊ ျမင္ေလ့ မျမင္ဖူးေရ လူတစ္ေယာက္ကို အမုန္းစြာ မႈန္ဝါးလို႔ လားချပန္ေရ။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ခ်ဳိ ရန္ကုန္ကိုေရာက္လာခါမွ ကို႔ကိုမုန္းရဖို႔ တစ္ခါ ထပ္ျဖစ္လာျပန္ယင့္။ ခ်ဳိ႕ နားထဲကို အေရာက္ဝင္လာေရ “ငါ့အစ္ကိုနန္႔ တန္ေရမမေခ် မဟိသိမ့္” ဆိုေရ စကားတစ္ခြန္းစြာ ကို႔ကို မျမင္ဖူးဘဲ ထပ္မုန္းတီးမိစီခေရ။ ေယေကေလ့ ကိုစြာ ဇာေလာက္ ႀကီးက်ယ္ေရလူလဲလို႔ သိခ်င္ခသိမ့္ေရ။

           မွတ္မိပါသိေရ ကို။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေမလမွာ ကိုနန္႔ စတြိခရေရ။ ကို ျပန္ေရာက္ေတ နိန္႔မွာမွ ခ်ဳိက ယင္းအိမ္ကို ေရာက္နိန္မိခေရအတြက္ ခ်ဳိ႕ကိုခ်ဳိ အျပစ္တင္မိခသိမ့္ေရ။ ကိုကေတာ့ေက တစ္ခုေလ့ မသိဘဲ ျဖဴျဖဴစင္စင္နန္႔ ခ်ဳိကို လာႏႈတ္ဆက္ခသိမ့္ေရေလ။ ခ်ဳိကရာ တဖက္သတ္အမုန္းနန္႔ စကား ေတာင္ ျပန္မေျပာႏိုင္ခ။ အျခားလူတိကိုရာ လားဖို႔ဗ်ာယ္လို႔ ႏႈတ္ဆက္ပနာ ျပန္ထြက္လာခေရ။ ကို အံ့ၾသလို႔ က်န္ခစြာကိုေတာ့ခါ ကိုျပန္ေျပာမွ သိခစြာ။

            ေရွာင္လို႔မရေရ အသိုင္းဝိုင္းၾကားထဲမွာ ကိုနန္႔ ယက္ျပတ္္ပိုင္ တြိလာရေရ။ ခ်ဳိဇာေလာက္ပင္ လစ္လ်ဴရႈရႈ ကိုက ခ်ဳိကို ေဖၚေရြခေရေလ။ ယင္းပိုင္နန္႔ တစစ အခ်ိန္ၾကာလာေရ အတိုင္းတာတစ္ခုမွာ ကိုစြာ မုန္းဖို႔ မေကာင္းစြာကို သိလာခေရ။ အမ်ားႀကီးမဟုတ္ေကေတာင္ ခင္စျပဳလာခေရ ေလ။ ေရွာင္လို႔မရခေကေလ့ ကို႔အသိုင္းဝိုင္းၾကားထဲမွာ ခ်ဳိအယူအဆ၊ စရိုက္ တိက Gypsy ဆန္နိန္ခစြာကို သိပါေရ။ လူမႈေရးအေၾကာင္း အေျပာမ်ားလို႔ ခ်ဳိကို ႏိုင္ငံေရးသမားလို႔ ယူဆျဖစ္ခကတ္ေတမနား။ ကိုေလ့ေသာ့ ခ်ဳိ႕ကို ႏိုင္ငံေရးသမားလို႕ ထင္ခေရလို႔ ေျပာဖူးေရနန္း။ ဇာပင္ေျပာေျပာ ယင္း အသိုင္းဝိုင္းထဲမွာေလ့ အဆင္ေျပေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားနိန္ခပါေရ။ ကိုက လြဲေက အားလံုးသူကို ေကာင္းဖို႔ ခ်ဳိ ႀကိဳးစားခပါေရ။ ကို သေဘာေကာင္းစြာ ကို သိေကေလ့ ခ်ဳိ႕ကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေခၚေျပာစြာကို သိေကေလ့ ခ်ဳိနားထဲမွာ ဝင္နိန္ခေရ စကားတစ္ခြန္းက (လူတိုင္းကို ေဖၚေရြႏိုင္ေရ ခ်ဳိအတြက္) ကို႔ကိုေဖၚေရြဖို႔ အဟန္႔အတား ျဖစ္နိန္ေရ ။ ခ်ဳိ မာနႀကီးခပါေရ ကုိ ။

           ကို႔ အေၾကာင္းတိ၊ ခ်ဳိ အေၾကာင္းတိစြာ တစ္ေယာက္နားထဲကို တစ္ေယာက္ အလိုလိုၾကားၿပီးသား၊ ဝင္ၿပီးသားျဖစ္နိန္ေရအတြက္ “ရခိုင္ျဖစ္ရစြာကို စိတ္နာခ်င္ေရ” ဆိုေရ ကို႔ခံစားခ်က္ေခ်စြာ ခ်ဳိနားထဲက တဆင့္ ရင္ဘတ္ကို ပုတ္ခတ္လားေရ။ ခ်ဳိ စိတ္မေကာင္းျဖစ္လားမိခေရ။ ခ်ဳိက ရခိုင္ျဖစ္ရစြာကို မြီးရာပါ ဂုဏ္ျဒပ္တစ္ခုပိုင္ တခုပ္တရ ျမတ္ႏိုးတတ္ေတ လူေလ။ အျပင္ပန္းရာ ကို႔ကို မေဖၚေရြေကေလ့ သေဘာေကာင္းေရ၊ ရခိုင္အမ်ဳိးေကာင္းသားေခ် ကို႔ကို ရခိုင္ျဖစ္ရစြာကို ေက်နပ္စရာ တစ္ခုပိုင္၊ ဂုဏ္ယူစရာ တစ္ခုပိုင္ ျမင္တတ္၊ လက္ခံတတ္စီခ်င္ခေရ။ ခ်ဳိဆိုေရ မမကေလ့ သူငယ္ခ်င္းတိ ရည္းစားထားစြာေတာင္ ရခိုင္မွရခိုင္ျဖစ္ဖို႔ထိ ဝင္စြက္ဖက္တတ္ ေရ လူမ်ဳိးေလ။ ရခိုင္ခ်င္းခ်င္း သူငယ္ခ်င္းတိကေတာင္ “ရခိုင္သမ” လို႔ ရွိတင္မွာပင္ ေခၚခကတ္ေတ။ ယင္းပိုင္ မမမ်ဳိး နားထဲကို ကို႔အေၾကာင္း ဝင္လာခါ ကို႔ကို ရခိုင္လူမ်ဳိးနန္႔ ပတ္သက္ေတ Mail တစ္ေစာင္ စပို႔ခသိမ့္ေရ။ ၿပီးေက AMP (Arakanese Meeting Point) ထဲကို invite လုပ္ခေရ။ အေၾကာင္းတုိက္ဆိုင္လို႔ Online တတူလားသံုးျဖစ္ကတ္ခါ AMP ထဲက ဖတ္လို႔ေကာင္းေရ၊ ဖတ္သင့္ေရ စာတိကို ကို႔ကိုေျပာျပခရေရေလ။ ခ်ဳိ႕ Home Page ပံုစံအတိုင္း အစအဆံုး တတူလုပ္ခိုင္းလို႔ ေတးခင္းကအစ အားလံုးကို တစ္ထပ္တည္းတူေအာင္ ခ်ဳိ လုပ္ပီးခရသိမ့္ေရ မနား။ ရခိုင္ အရီးအသား တိနန္႔ရာ အမ်ားရီးတတ္ကတ္ေတ AMP ထဲမွာ စာဖတ္ဖို႔စြာ သူငယ္တန္း ကပင္ ရန္ကုန္မွာ ႀကီးျပင္းလာခေရ ကို႔အတြက္ အခက္ခဲဟိစြာကို သိေရေလ။ ယင္းတြက္နန္႔ ကို႔ကို ရခိုင္အရီးအသား၊ ေဝါဟာရတိနန္႔ က်င့္သားရေအာင္ အမ်ားႀကီး ေလ့က်င့္ပီးခရေရမနား။ ခ်ဳိ ရည္ရြယ္ခစြာက ရခိုင္ အမ်ဳိးေကာင္းသားေခ်တစ္ေယာက္ ရခိုင္ျဖစ္နိန္ရစြာကို ဂုဏ္ယူတတ္ဖို႔၊ လိုလိုလားလား လက္ခံတတ္ဖို႔ပါ။ ကိုရို႕ မိသားစုျပႆနာကို ခ်ဳိ ယံုၾကည္ေရ လမ္းေၾကာင္း ကနိန္ ဝင္ေျဖရွင္းပီးဖို႔ ႀကိဳးစားခစြာပါ။ ကို ခ်ဳိ႕ကို စိတ္ဝင္စားစြာကို မသိခရိုး အမွန္ပါ။ အလိုလိုနိန္ယင္း ကို ေဒအကၤ်ီနန္႔ လိုက္လားလို႔ လာမိန္းစြာ၊ ခ်ဳိစာလုပ္နိန္စြာကို လာပနာ စကားလာေျပာစြာ၊ ခ်ဳိစာအုပ္ၾကားက ေဖ့သာတိကို ယူထားစြာ၊ ခ်ဳိ Passport နံပါတ္ကို ေတာင္းစြာတိကို ကို မ်က္ႏွာေျပာင္ေရလို႔ ထင္ခမိစြာ။ ေနာက္ခါမွ ကို႔ကိုဂရုမစိုက္ ေမာ့မၾကည့္လို႔ ရွက္ေကေလ့ တမင္တကာ လာေျပာ၊ လာလုပ္ခစြာလို႔ ကိုေျပာလို႔ သိခရေရ။

            ကိုစြာ ခ်ဳိ႕အိမ္ကို ေရာက္ေရာက္လာတတ္ေကေလ့ အလုပ္နန္႔ ေက်ာင္း ဇယ္ဆက္နိန္ေရ ခ်ဳိနန္႔ တြိခ်ိန္မရခမနား။ ခ်ဳိ ေကာင္းေကာင္း အလုပ္ရႈပ္နိန္ေရတစ္နိန္႔မွာ ရံုးက Phone Operator လႊဲပီးလိုက္ေတ ဖုန္းေအာက္က ေယာက္်ားအသံကို ပါပါလို႔ ထင္ခမိေရ။ ကို မွန္းသိခါမွ ဇာကိစၥပါေလမသိလို႔ မိန္းၾကည့္ခါ “ထမင္းစားဖို႔ဗ်ာယ္ျဖစ္လို႔ သတိရလို႔ ဖုန္းဆက္လိုက္စြာ” လို႔ အဆက္စပ္မဟိ ကုိ ေျပာလိုက္ေတစကား ခ်ဳိကို မွင္သက္လားစီခေရ။ ယေကေလ့ ခ်ဳိမွာ စဥ္းစားနိန္ခ်ိန္မရ စာရင္းတစ္ခု အၿပီးသတ္စစ္စရာ ဟိနိန္ေရ။ ေနာက္မွ ဖုန္းေခၚလိုက္ပါေမ ဆိုၿပီးေက ခ်ဳိ ဖုန္းခ်လိုက္ေတ။ ၿပီးေက ခ်ဳိ ေခါင္းထဲမွာ ကို႔ကို လံုးဝမိန္႔လားျပန္ေရ။ အဂုမွ ကုိ ျပန္ေျပာျပစြာက “တဗ်င္းသတိရလာလို႔ ဖုန္းေခၚမိၿပီးေက ဇာေျပာရမွန္း မသိလို႔ ပါးစပ္မွာဟိစြာ ထြက္ခေရ။ ရင္တိေလ့ တဗ်င္းခုန္နိန္ေရ ဇာေျပာရမွန္း မသိ” ဆိုဝါ။ ကိုစြာေလ ရယ္ရေရ …..

            ညစာဖက္ ခ်ဳိ အိမ္ကိုေရာက္ခါ တတူနိန္ေရ ဝမ္းကြဲညမေခ်က ေျပာေရ။ ကို ေရာက္လာခေရ လတ္။ သူကေတာင္ ေျပာေရ ကို အိမ္ကိုေလ့ ေကာင္းလာေရ သူနန္႔တြိေကေလ့ ခ်ဳိကိုဗ်ာယ္ မိန္းနိန္ေရ၊ ႀကိဳက္နိန္လို႔ခ်င့္ လတ္။ ခ်ဳိကရယ္ပနာ “နင္မသိပါေဟ၊ ငါ့ကို ရင္ဖြင့္စရာဟိလို႔ ရွာနိန္စြာဟိဖို႔” လို႔ ေျပာခသိမ့္ယင့္။ ကိုနန္႔ အမ်ားႀကီး မရင္းႏွီးခ်င္ေရ ခ်ဳိစြာ ကို အိမ္ကိုလာလို႔ ခ်ဳိကိုရွာေက အိမ္မွာ ဟိနိန္ခေကေတာင္ မဟိလို႔ ျပန္ေျပာခိုင္းခေရ။ ေခါင္းေလာင္းဆြဲသံကို ခ်ဳိကိုယ္တိုင္ ထၾကည့္မိလို႔ ေရွာင္မရခါမွ ကို႔ကို ဆင္းတြိခေရေလ။ အဝီးႀကီးကို မလားခ်င္လို႔ အိမ္မွာနိန္ေရ ပံုစံအတိုင္း ဆင္းလာၿပီးနာ လမ္းထိပ္က ဆိုင္မွာရာ မုန္႔လားစားခကတ္ေတမနား။ ရင္ဖြင့္ဖို႔လာေရလို႔ ထင္ခရေရ ကိုက တစ္ခုေလ့မေျပာဘဲ ခ်ဳိကဗ်ာယ္ ေျပာခရေရ။ ခ်ဳိ သူငယ္ခ်င္းတိေရာက္လာလို႔ ငါ့အစ္ကို ဆိုၿပီးေက မိတ္ဆက္ပီးခရသိမ့္ယင့္။ ေနာက္မွသိစြာက အစ္ကိုလို႔ မိတ္ဆက္ပီးစြာကို မႀကိဳက္ဆိုဝါ ။ ယင္းနိန္႔မွာပင္ ကို႔ပါးက Mail ဝင္နိန္ေရ ။ ယင္းအခ်ိန္ထိ ကိုက သေဘာက်နိန္မွန္း မသိခသိမ့္ပါကို။ ယေကေလ့ ခ်ဳိ မာနမွာ စြဲထင္နိန္ေရ စကားတစ္ခြန္းအတြက္ ကို႔ကို တမင္တကာေရွာင္ျဖစ္ခစြာကို ခြင့္လႊတ္ပါ။

           ေအပိုင္နန္႔ ခ်ဳိ စကၤာပူကို လာဖို႔အခ်ိန္ ကို အိမ္ကိုေရာက္လာသိမ့္ေရ။ ခ်ဳိက ေမေမကိုရာ ထြက္ေျပာဖို႔ေျပာလိုက္လို႔ ကိုစြာ ေမေမကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေက ျပန္ခရေရမနား။ ခ်ဳိ မလာခင္ညည့္ ကို႔ပါးက Mail ေရာက္နိန္ေရ။ ကို ခံစားရေရလို႔ ရီးထားခေရ Mail အတြက္ ခ်ဳိ စာမျပန္ခ။ စကၤာပူကို ထြက္လာေရနိန္႔မွာ ေလဆိပ္ကိုေရာက္မွ D-Form မပါလာေရ ခ်ဳိ ဇာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္နိန္ခါ အားလံုးက ကို႔ကို ဖုန္းေခၚျဖစ္ကတ္ေတ။ မွတ္မွတ္ရရပါ ကို။ ခ်ဳိစိတ္ထဲမွာ ထူပူနိန္လို႔ တစ္ခုကိုေလ့ ခံစားမသိခေက ေလ့ ကို႔ဖုန္းနံပါတ္ေခ် ရီးပီးဖို႔ ခ်ဳိ႕လက္ကိုကိုင္လို႔ ေခြ်းသုတ္ပီးပနာ အားပီးေရသေဘာ လက္ကိုဖ်စ္ညွစ္မႈေခ်အတြက္ ေက်းဇူးတင္မိခေရကို။ ကိုကေတာ့ေက အီးစက္ပနာ တုန္နိန္ေရ ခ်ဳိလက္ကို ကိုင္မိလို႔ ေကာင္းသနားခေရဆို။ စကၤာပူကိုေရာက္မွ ကို႔ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း စာျပန္ခေရ။ ေလဆိပ္ကို လိုက္လာရေရအခ်ိန္မွာ ရင္တိခုန္ပနာ စိတ္လႈပ္ရွား နိန္ခေရလို႔ ကို ေျပာျပသိမ့္ေရေလ။ လိုက္ပို႔ခြင့္မရလို႔ စိတ္မေကာင္းဆိုပနာ စာရီးျပီးမွ လိုက္ပို႔ခရလို႔ ေပ်ာ္ေလ့ေပ်ာ္၊ ေၾကာင့္ၾကေလ့ ေၾကာင့္ၾကမိေရ ဆိုလို႔ ေက်းဇူးပါ ကို။

           ခ်ဳိ ကို႔ကို မိန္႔လားျပန္ေရ။ ခ်ဳိ Stay တိုးလို႔မရလို႔ ရန္္ကုန္ကို ျပန္လာခါ ကိုက စစ္ေတြကိုေရာက္နိန္ေရ။ ခ်ဳိက ကို႔ေဆြမ်ဳိးအိမ္မွာ နိန္ျဖစ္စြာ မနား။ ကို နန္႔ ခ်ဳိ စစ္ေတြနန္႔ ရန္ကုန္ ဖုန္း ၃ခါေလာက္ ေျပာျဖစ္ခသိမ့္ေရ။ အထင္လြဲကတ္ဖို႔ေၾကာက္လို႔ တစ္ေယာက္ကိုေလ့ ျပန္မေျပာျဖစ္ခ။ ကို ရန္ကုန္ကို ေရာက္လာခါမွ ကိုနန္႔ ေလ့လာနိန္ကတ္ေတ မမ တစ္ေယာက္ ပါလာေရ။ ကိုက သူ႔ကို ဇာပိုင္ျမင္ေလလို႔မိန္းခါ ခ်ဳိ အၾကား၊ အျမင္၊ အသိအရ လက္မေခ်ကို ေအာက္စိုက္ျပမိခေရ။ ခြင့္လႊတ္ပါ ကို။ ၿပီးေက ကိုရို႕ႏွစ္ေယာက္ လက္မထပ္ျဖစ္လို႔ သိလိုက္ရေရ။ ယင္းအခ်ိန္ထိ ခ်ဳိ စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုေလ့ မဟိခသိမ့္စြာ အမွန္ပါ။

          ခ်ဳိ ေနာက္တစ္ေခါက္ ေလဆိပ္ကိုအဆင္းမွာ ကို လိုက္ပို႔ပီးရျပန္ေရ။ ခ်ဳိအတြက္ ဝယ္လာေရ ကိတ္မုန္႔အငယ့္ေခ်ကို ခ်ဳိ မစားျဖစ္ဘဲ ကို႔ကားမွာ ျပန္တင္ထားခလိုက္ေတ။ တရားဝင္လိုက္ပို႔ခြင့္ကို ရထားေရ ကိုနန္႔ ခ်ဳိ ေလဆိပ္မွာ လုပ္စရာဟိစြာအားလံုးကို လုပ္ပနာ စိတ္အီးလက္အီး ထိုင္ စကားေျပာျဖစ္ကတ္သိမ့္ေရ။ ကိုက ခ်ဳိကို အသည္းယားလို႔ ဆိုပနာ ထုပလိုက္ဖို႔ လုပ္သိမ့္ေရေလ။ ၿပီးေက ကိုခ်စ္ေတ မမေခ်က ကို႔အေၾကာင္းကို အားလံုးနီးပါး သိေရလူလို႔ ေျပာလိုက္ေတမနား။ ကို ခ်စ္ေတေကာင္မေခ် အေၾကာင္းကို ေျပာျဖစ္ကတ္ေကေလ့ ခ်ဳိ စဥ္းစားမရေအာင္ တံုးမိစြာေတာ့ ေက အမွန္ပါ။ ကိုက ခ်ဳိကို စကၤာပူကို မလားဖို႔ ေျပာသိေရနန္း။ ခ်ဳိ ရယ္လို႔ရာ ျပမိခေရ။

            ယင္းေနာက္ပိုင္းမွာ ကို Online ကို နိန္႔တိုင္းေရာက္လာၿပီးေက ခ်ဳိကို လာအားပီး၊ အေဖၚလုပ္ပီးတတ္ေတမနား။ ခ်ဳိနန္႔ မတြိေက ဇာကိုလားနိန္ေလ ဆိုပနာ စာရီး၊ Voice mail တိပို႔ထားခေရေလ။ ယင္းပိုင္ နိန္႔တိဆိုေက ကို ခ်ဳိနန္႔ တြိေအာင္ ျပန္လာ၊ ခ်ဳိကို ဖုန္းလာေခၚတတ္ေတေလ။ ခ်ဳိကို ခ်စ္ေတဆိုေရ စကားအတြက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္စဥ္းစားခိုင္းခပါေရ ကို ။ ဇာျဖစ္လို႔လဲဆိုေက တစ္ဦးတည္းေသာသား ကို႔ကို ဖူးဖူးမႈတ္ထားေရ အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ခ်ဳိစြာ Gypsy တစ္ေယာက္ပိုင္ ျဖစ္နိန္လို႔ပါ။ ယင္းအခ်ိန္ထိ ခ်ဳိက ကို႔ကို မခ်စ္ခသိမ့္လို႔ပါ။ နိန္႔တိုင္း အခ်ိန္မွန္ Online သံုးတတ္၊ ဖုန္းေခၚတတ္ေတ ကို အခ်ိန္မွန္ မေရာက္လာခေက မနိန္တတ္ ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္လာခေရ။ ခ်ဳိအတြက္ ေတးခင္းတိ ဆိုျပခေရ။ ခ်ဳိ ဝမ္းနည္းနိန္ရေက ခ်ဳိရယ္ေအာင္ ဆိုၿပီးေက မ်က္ႏွာေျပာင္တိ လုပ္ျပ၊ စာဥေတးခင္းတိ ဆိုျပေရေလ။ အခ်ိန္မရေကေတာင္ ညည့္ ၁၁ နာရီ၊ ၁၂ နာရီ ေလာက္မွာ ဖုန္းလာေခၚပီးခေရ ကို႔ကို ခ်ဳိ အႀကီးအက်ယ္ တြယ္တာမိလား ရပါဗ်ာယ္။ ခ်ဳိ႕သံေယာဇာဥ္တိကို ကို ဆြဲထုတ္မိလားခဗ်ာယ္္။ ခ်ဳိ အေျဖပီးေရနိန္႔က အေယာင္ေယာင္အမွားမွား ျဖစ္နိန္ခေရ ကို႔ကို ခ်ဳိ ရယ္ေလ့ရယ္ခ်င္၊ သနားေလ့ သနားမိခေရ။

             ယင္းနိန္႔ေခ်ကို လတိုင္း အမွတ္တရ တစ္ခုစီ လုပ္လာခကတ္ စြာေလ။ ေနာက္တစ္ရက္မွာပင္ ကို႔ကို “ကို” လို႔ စေခၚခိုင္းခေရမနား။ မႏြဲ႕ေႏွာင္းတတ္ေတ ခ်ဳိ႕ကို ကိုက “ကို” “ခ်ဳိ” ဆိုေရ နာမ္စားေခ်တိ သံုးတတ္ေအာင္ သင္ပီး၊ ေလ့က်င့္ပီးခရေရေလ။ ယင္း နယ္ပယ္မွာ မကြ်မ္းက်င္ေရ ခ်ဳိ႕ကို ကိုက တျဖည္းျဖည္း သင္ပီးခေရ။ ကို႔အတြက္နန္႔ ခ်ဳိ မမေခ်တစ္ေယာက္နန္႔ တူလာခေရ။ ေက်းဇူးပါ ကို။ ကို႔ကိုေလ့ ရခိုင္ေတးခင္း ဆိုတတ္ေအာင္၊ ရခိုင္သားေခ် ပီသေအာင္၊ Volunteer လုပ္တတ္ေအာင္ စိတ္ဝင္စားလာေအာင္ ခ်ဳိမွာ ႀကိဳးစားျပဳျပင္္ခရသိမ့္ယင့္။ တစ္ေယာက္နန္႔ တစ္ေယာက္ မတြိျဖစ္ေကေလ့ ခ်ဳိရို႕ ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတိကို ေဘးလူတိေတာင္ အားက်၊ သေဘာက် ပီးခကတ္ပါယင့္ ကို။

            ခ်ဳိ႕ကို ကိုက ေျပာဖူးေရေလ အေခ်ခါကပင္ မုန္းခလို႔ ျပန္ခ်စ္ပနာ ပီးဆပ္ရစြာလို႔။ ခ်ဳိ႕ကို အဝီးမွာ စိတ္မခ်လို႔ဆိုၿပီးေက ကိုစြာ ခ်ဳိခ်စ္သူ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ခ်ဳိအသိုင္းဝိုင္းထဲမွာ ဟန္႔နိန္ေရၾကားထဲက ဖြင့္ေျပာလိုက္ေတ မနား။ ရန္ကုန္မွာ ခ်ဳိသူငယ္ခ်င္းနန္႔ေတာင္ ကိုက အေပါင္းအသင္းျဖစ္လို႔။ ခ်ဳိရို႕ တစ္ေယာက္နန္႔ တစ္ေယာက္ အခက္အခဲတိကို ကိုယ္တိုင္ အခက္အခဲတိပိုင္(ဝီးနိန္ေကေလ့) ဝင္ေျဖရွင္းခကတ္ေတနန္း။ ၾကည္ႏူးစရာပါ ကို။ လက္ထပ္ဖို႔ရက္ကို သတ္မွတ္ ကတိေတာင္းခသိမ့္ေရ မနား။ မိဘေလးေယာက္စလံုးကို ကိုယ့္မိဘတိပိုင္ သေဘာထားပနာ တစ္ဘဝလံုးစာ တိုင္ပင္ျဖစ္ကတ္စြာတိ အမ်ားႀကီးေလ။ နံပါတ္ ၁ ေနရာမွာ အေလးထား ခ်စ္ရစြာ မိဘတိရာ ျဖစ္ရဖို႔လို႔ ကို႔ကို ခ်ဳိ ေျပာဖူးပါေရ။ ေအေလာက္ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ မိဘကို တန္ဖိုးထားတတ္ေတ ကို႔အတြက္ ခ်ဳိ ဂုဏ္ယူမိေရ။ “ကိုယ့္မိဘကို အမွန္တန္ဖိုးထား ေလးစားတတ္ေတလူစြာ အျခားလူ မိဘတိကိုေလ့ တန္ဖိုးထား ေလးစားတတ္ေတ၊ ကိုယ့္သား သမီးကို အမွန္တန္ဖိုးထား ခ်စ္တတ္ေတ မိဘတိုင္းေရ အျခားလူ သားသမီးကိုေလ့ တန္ဖိုးထားခ်စ္တတ္ေတ” လို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး စိတ္တူကိုယ္တူ လက္ခံခကတ္ ေတေလ။ ခ်ဳိရို႕စိတ္ကူးယဥ္တိုင္း မိဘတိနန္႔တတူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စိတ္ကူးျဖစ္ခကတ္ေတ။ ၾကားေယာင္မိပါသိမ့္ေရ ကို “Cho! You are my essential.” လို႔ လာေျပာတတ္ေတ ကို႔အသံေခ်၊ “Cho, I wanna create your life. I wanna create our warm family.” လို႔ ကို ေျပာတတ္တိုင္း ခ်ဳိၾကည္ႏူးခရပါေရ ။ ခ်ဳိရို႕ ရီးဆြဲထားေရ ဘဝေကာက္ေၾကာင္းမွာ မိဘဆိုေရ “လမင္းႀကီး” နန္႔၊ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားေရ ခ်စ္ျခင္း “ၾကယ္စင္ေခ်တိ” နန္႔ အီးခ်မ္းေရ ေပ်ာ္စရာပါ ။ ခ်ဳိရို႕ ခ်စ္ျခင္းတိစြာ အထိအတြိမပါ ရွင္းသန္႔ေရ ခ်စ္ျခင္းမ်ဳိးနန္႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ နက္နက္ရႈိင္းရိႈင္း တြယ္တာမိခကတ္ပါယင့္။

            ကို မွတ္မိသိမ့္လား။ ခ်ဳိ႕ကို အိမ္က အစ္ကိုတစ္ေယာက္နန္႔ ကမ္းလွမ္းလာကတ္ခါ ကိုေလ အသံေခ်တိ ငယ္ပနာ ခ်ဳိကို လာေျပာေရ။ ကို ဝမ္းနည္းနိန္ခေရေလ။ အိမ္ကေတာင္ ခ်ဳိကို မေျပာရသိမ့္။ ယင္းသတင္းကို ကိုက အယင္ဆံုး ယူလာခေရ။ ခ်ဳိက ကို႔ကိုရာ လက္ထပ္ဖို႔စြာပါလို႔ ေျပာခေရ မနား။ ၿပီးေက အိမ္ကို “ခ်ဳိမွာ ရည္ရြယ္ထားေရလူ ဟိပါေရ” လို႔ ေျပာလိုက္ေတေလ။ ယင္းနိန္႔ကပင္ ကို႔နားထဲကို ေအပိုင္စကားလံုးေခ်တိ ေနာက္ထပ္ ဝင္မလာႏိုင္ေအာင္ထိ ခ်ဳိ အိမ္ကို ညွိပီးခေရ။ ယင္းအတြက္ ကိုက “ေက်းဇူးတင္ပါေရ ခ်ဳိ၊ ကိုေလ့ အားလံုးထက္မညံ့ေအာင္ ႀကိဳးစားပါမယ္” လို႔ ေျပာခေရနန္း။

            ကို႔ကို Eng စာေလ့လာဖို႔ တိုက္တြန္းယင္း ကို႔ေက်ာင္းက ပီးလိုက္ေတ အိမ္စာတိကို Online ထက္မွာ ႏွစ္ေယာက္တတူ လုပ္ခကတ္ သိမ့္ေရေလ။ ကို႔အက်င့္ဆိုးေခ် အစား “အဆိုး” လို႔ ထြက္တတ္လာေအာင္ ေလ့က်င့္ပီးခရသိမ့္ယင့္။ အဓိဌာန္တတူ ဝင္ကတ္ေတ။ ရခိုင္ျဖစ္ရစြာကို ဂုဏ္ယူဖို႔တတ္လာေရ ကိုစြာ ရခိုင္ေတးခင္းတိကိုေလ့ ႏႈိက္ႏႈိက္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ဆိုတတ္လာေရ။ ခ်ဳိ အလွဴလုပ္ျဖစ္တိုင္းလည္း “ခ်ဳိ ဇာပင္လွဴလွဴ ၅၀% စြာ ကို႔အလွဴ” လို႔ ေျပာတတ္၊ အဝီခြဲတတ္လာေရ။ “ခ်ဳိ႕အတြက္နန္႔ ကိုအမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲလားဗ်ာယ္” လို႔ ကိုယ့္စြာကိုယ္ ေျပာတတ္ေတ။ စာအုပ္ဖတ္ဖို႔ ပ်င္းေရ ကိုက ခ်ဳိ ဖတ္ဖို႔ စာအုပ္တိ ရွာပီး၊ ပို႔ပီးေရ။ ခ်ဳိကေလ့ ကို႔ကို စာဖတ္ဖို႔အက်င့္ လုပ္ပီးခေရ။ အျခားလူတိပါးကပီးေရ အရုပ္တိုင္းကို အေခ်တိကို ျပန္ပီးပလိုက္တတ္ေတ ခ်ဳိစြာ ကိုထည့္ပီးလိုက္ေတ Teddy ေခ်ကို ကိုေျပာေရအတိုင္း ေခါင္းအံုးနားေခ်မွာ ထားအိပ္တတ္လာေရ။ အျပင္ထြက္တိုင္း ကိုပီးေရ နားဆြဲေခ်တိကို ဝတ္ထားခပါေရ ကို။ ကို႔အလုပ္အတြက္ လိုအပ္ေတ Software တိကို ရွာၿပီးေက အဆင္သင့္ လုပ္ပီးထားခေရ။ ကို တစ္ႏိုင္ငံကိုေရာက္ေက ယင္းခ်င့္ကို Install လုပ္လိုက္ရံု အဆင္သင့္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ထားပီးခေရ။ ေအပိုင္လုပ္နိန္ရစြာပင္ ခ်ဳိအတြက္ ေပ်ာ္စရာ၊ ေက်နပ္စရာပါ ။ ကို႔လိုအပ္ခ်က္အားလံုးကို အဆင္ေျပဖို႔ လုပ္ပီးခြင့္ရေရ ဘဝကို ခ်ဳိ ေက်နပ္နိန္ခပါေရ။

              ဘဝအဖုအထစ္တိကို အနာဂတ္ဆိုေရ စိတ္ကူးေခ်နန္႔ အားစိုက္ တိုက္ထုတ္ယင္း ျဖတ္သန္းလာခကတ္စြာ။ အသံေခ်ကို ၾကားရံုနန္႔ တစ္ဘက္လူ ဟန္ေဆာင္လို႔ မရေအာင္ထိ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ နားလည္ခကတ္စြာေလ။ “ခ်ဳိ အသံေခ် ငယ္နိန္ေရကာ” ဆိုေရ ကို႔ အသံကိုၾကားေက ဇာပင္ျဖစ္နိန္, ျဖစ္နိန္ ဟန္ေဆာင္ အသံက်ယ္ျပဖို႔ ခ်ဳိ အသည္းအသန္ ႀကိဳးစားရစၿမဲ။ ခ်ဳိ နိန္မေကာင္းျဖစ္ေကေလ့ အလိုလို သိနိန္ႏိုင္တတ္ေတ ကိုစြာေလ ခ်ဳိ လိမ္လို႔ မရေအာင္ ျဖစ္ခရေရ။ “ခ်ဳိ လြန္ခေရ ၂ ရက္၊ ၃ ရက္ေလာက္က ဇာျဖစ္ေလ နိန္ေကာင္းယင့္လား” ဆိုပနာ ဖုန္းဆက္ျဖစ္ေတ နိန္႔မွာပင္ မိန္းတတ္ေတ။ “ယင္းရက္တိမွာ ကို႔စိတ္လီးနိန္ေရ၊ ၿပီးေက ခ်ဳိ နိန္မေကာင္းလို႔ အိပ္မက္မက္ေတ” လို႔ ေျပာခါ ခ်ဳိ အံ့ၾသမိလားရေရ။ “ကို႔ကို မေျပာဘဲမထားပါကဲ့၊ ကို အလိုလို သိနိန္ေရ၊ ကိုရို႕ႏွစ္ေယာက္ စိတ္ခ်င္းဆက္စပ္နိန္ေရ သိလာ?” လို႔ ကိုေျပာေရခါ ခ်ဳိ အတိုင္းမသိၾကည္ႏူးခရပါေရ ကို။ ခ်ဳိ မ်က္ရည္ေတာင္ က်မိခေရ။

             ခ်ဳိထက္ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ႀကီးၿပီးေက ခ်ဳိထက္ အမ်ားႀကီး အေခ်ဆန္ေရ ကို႔ကို ခ်ဳိ႕မွာ အေခ်တစ္ေယာက္ကိုပိုင္ စိတ္မခ်ျဖစ္ရသိမ့္ယင့္။ မွတ္မိပါသိမ့္ေရ ကို။ ခ်ဳိရို႕ႏွစ္ေယာက္ ဖိတ္စာရီးၿပီးေက ျငင္းကတ္ယင္း စကားမ်ားလို႔ ရယ္ျဖစ္ခကတ္ သိမ့္ေရေလ။ ဖုန္းထဲမွာပင္ ေတးခင္းေခ်တိ တတူဆိုခကတ္ေတ။ ျဖတ္ေက်ာ္လာခေရ အခ်ိန္တိုင္းစြာ ခ်ဳိရို႕အတြက္ ရည္ရြယ္ေရ ပန္းတိုင္ေခ်နန္႔ စကၠန္႔မလပ္ေပ်ာ္စရာပါ ကို။ ေယေကေလ့ ျမွားနတ္ေမာင္ကရာ ကစပ္ခစြာလာ၊ ခ်ဳိရို႕ ကံတရားကရာ အာရံုေမွာက္မွား ခစြာလာ။ လီညွင္းေခ်တိပိုင္ အီးေဆး ညွင္သာေရ ခ်ဳိရို႕ခ်စ္ျခင္းၾကားမွာ လီပြီရိုင္း ကံၾကမၼာဆိုးတိ တိုးဝင္လို႔လာကတ္ေတ ။

            ကိုတစ္ေယာက္ အိမ္နန္႔ အဝီးႀကီးကို အေရာက္မွာ ခ်ဳိနားထဲကို စကားလံုးတိ ထိုးသြင္းခံလိုက္ရေရ။ အသိုင္းဝိုင္းဆိုစြာ အေရးႀကီးေကေလ့ ယင္းစကားတိ တစ္ခ်ိန္မွာ ရပ္လားလိမ့္မယ္လို႔ ခ်ဳိ သေဘာထားပီးခပါေရ။ အဓိက “ကို” ။ “ျဖစ္မလာဖို႔ ကိစၥကို ေခါင္းထဲမွာ ထည့္မထားကဲ့၊ ခ်ဳိ စိတ္ပင္ပန္းပါေရ” လို႔ ကို ေျပာခေရ။ ရည္ရြယ္ေရ ဘဝေခ်တိအေၾကာင္းကို တစ္ေယာက္နန္႔ တစ္ေယာက္ ဖုန္းေျပာယင္း ပံုေဖၚဖို႔ ရွိဆက္ကတ္ေတ။ ႏွစ္ေယာက္သား ဖုန္းေျပာျဖစ္ေက မေညာင္းတမ္း တခါတလီ ၃ နာရီ ေလာက္ၾကာေအာင္ ေျပာခကတ္ေတ မနား။ ကို႔ လက္တိအီးခဲနိန္လို႔ ဖုန္းလြတ္က်သံတိကို ခ်ဳိၾကားရစြာေလ့ အႀကိမ္ေပါင္းမနည္း။ ဖုန္းကို ရပ္လို႔ ေျပာရေရ ကို႔ၿခီေထာက္တိ ထံုလာလို႔ ျပန္လီဖို႔ေျပာေကေတာင္ မျပန္ခ်င္ပဲ ဆက္ေျပာျဖစ္ကတ္သိမ့္ေရေလ။ ေနာက္တစ္ခါ ထိုင္ခံုယူလာဖို႔လို႔ ကို ေျပာစြာကို ခ်ဳိ ရယ္ခ်င္ခေရ။ ကို႔ အခက္အခဲ၊ ခ်ဳိ အခက္ခဲေခ်တိကို တိုင္ပင္ႏွစ္သိမ့္ကတ္ေတ။ မိုးလင္းလင္းခ်င္း “Good morning” လို႔ ဖုန္းနန္႔ ႏႈတ္ဆက္ျဖစ္ကတ္ေတ၊ ခ်ဳိ အိပ္ယာထေနာက္က်လတ္ေမ ဆိုပနာ ဖုန္းနန္႔ ႏႈိးတတ္ေတ။ ရံုးကိုလားေရ လမ္းတေလွ်ာက္ ဖုန္းဆက္ေျပာလားကတ္ စြာေလ။ ထမင္းစားခ်ိန္ဆိုေက ဇာစားေလလို႔ ဂရုတစိုက္ပံုမွန္ မိန္းတတ္ေတ ကိုစြာေလ တခါတလီ ခ်ဳိ လိမ္ေက ခ်က္ခ်င္း သိလားတတ္ေတ။ ခ်ဳိကိုခ်ဳိေတာင္ ဂရုမစိုက္ေတ အေသးအမႊားေခ်တိကအစ ကို ဂရုစိုက္ပီးႏိုင္ခ ေရေလ။ အဝီးႀကီးမွာ နိန္ကတ္ရၿပီးေက အနီးစပ္ဆံုးလူႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္ခကတ္ေတ။ လူတိ အားက်ေလာက္ေအာင္ (ဝီးနိန္ေကေတာင္) ကို ခ်စ္ျပႏိုင္ခပါေရ။

            ေအပိုင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အားပီး၊ ရွိဆက္နိန္ကတ္ခါမွ ခ်ဳိရို႕သတိမထားမိခင္မွာပင္ စိတ္ဆႏၵ၊ ဘဝတိကို ကိုင္လႈပ္ခံလိုက္ရေရ။ သတိထားမိခ်ိန္မွာ ခ်ဳိရို႕ခ်စ္ျခင္းဆံုမွတ္ကို ခ်ိန္ရြယ္ထားေရ ျမွားတစ္စင္း။ ခ်ဳိေလ မတုန္လႈပ္၊ မေၾကာက္ရြံ႕ခပါ ကို။ ခ်ဳိ႕ကို ခ်စ္ေတ ကို႔အခ်စ္တိကို ယံုၾကည္ထားလို႔။ ကို႔မွာ ႏွလံုးသားနန္႔အျပည့္ ခ်စ္ျခင္းတိ ဟိေရပိုင္၊ ခ်ဳိမွာေလ့ ဟိနိန္ေရ။ ခ်ဳိရို႕ခ်စ္ျခင္းတိအတြက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ သစၥာဟိထားကတ္ေကေလ့ ခ်ဳိရို႕ နံပါတ္(၁) ေနရာမွာ ထားၿပီးေက တန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးေရ မိဘက ျမွားကို ခ်ိန္ထားေရလူ ျဖစ္နိန္ေရ။ ကို႔ ေမေမကို ခ်ဳိ စိတ္ထဲကနိန္ေတာင္ မျပစ္မွားမိပါ ကို။ ခ်ဳိက မိဘကို တန္ဖိုးထားေရအတြက္ ကို႔ေမေမကိုေလ့ ကို႔အတြက္ စဥ္းစားၿပီးေကလုပ္ေတ ေစတနာလို႔ ယံုၾကည္ လက္ခံထားလိုက္ပါေရ။ ကို႔ေမေမ သံုးခေရ လက္နက္တိကို ခ်ဳိ တုန္လႈပ္မႈ မဟိခပါ ကို။ အမိနန္႔ ခ်စ္သူၾကားမွာ ေဆာက္တည္ရာမရ ဗ်ာမ်ားနိန္ေရ ကို႔ကို သနားလို႔၊ သားအတြက္ ေမတၱာေဇာႀကီးနိန္ေရ ကို႔ေမေမကို သနားမိလို႔၊ တစ္ဘက္က တခုေလ့ မသိေရ (ဆရာဝန္မေခ်ကို) မမေခ်ခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာလို႔ အားလံုးကို ငဲ့ညွာၿပီးေက ခ်ဳိ အႏိုင္မယူရက္ေတ လူတိအတြက္ ၿခီတစ္လွမ္း ဆုတ္ပီးခစြာပါ။ အိမ္နန္႔ အဝီးႀကီးမွာ အလုပ္လုပ္နိန္ေရ ကို႔ကို ထိခိုက္မိဖို႔ ခ်ဳိေကာင္းေၾကာက္ခေရ။ ခ်ဳိ႕ကိုမိန္းလိုက္ေတ ကို႔မိန္းခြန္း  “ခ်ဳိ၊ ကိုရို႕ ဇာလုပ္ရဖို႔လဲ” လတ္။ ခ်ဳိ ဇာေျပာရဖို႔လဲ။ မိဘကို ေတာင္းပန္ၾကည့္ဖို႔ရာ ေျပာမိခေရ။ ခ်ဳိရို႕ႏွစ္ေယာက္လံုး ဖုန္းကိုမခ်ျဖစ္ဘဲ ေအအသံကို မၾကားရဖို႔ ေၾကာက္လန္႔နိန္ခကတ္ေတ။ “ကို႔ ဘဝမွာ ေဖ့သာ ၁၀၀ ဟိေကေတာင္ ေမေမ ၅၀၊ ခ်ဳိ ၅၀ လို႔ ရည္ရြယ္ထားစြာ” ဆိုေရ ကို႔စကား ခ်ဳိအတြက္ တစ္ဘဝစာ လံုေလာက္ပါဗ်ာယ္ ကို ။

           ကိုယ္စီ ကိုယ့္အသံကိုထိန္းယင္း ကိုယ့္ပါးမွာ မ်က္ရည္စက္လက္နန္႔ တစ္ေယာက္ပါးကို တစ္ေယာက္ သုတ္ပီးႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားခကတ္ေတ။ မ်က္ရည္စတိၾကားမွာ ရယ္စရာ စကားေခ်တိ လုပ္ႀကံေျပာကတ္ေတ။ ကိုကေျပာေရ “ခ်ဳိက ကို႔ထက္ေတာင္ ျပတ္သားနိန္ေရကာ” လတ္။ “မာနနန္႔ မဟုတ္ပါကို၊ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္နန္႔၊ မိဘခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္နန္႔၊ ဆရာဝန္မေခ်ကို မမေခ်ခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္နန္႔၊ ခ်ဳိရို႕ႏွလံုးသားႏွစ္ခုကို ျပန္သိမ္းဆည္းထားရစြာပါ ကို၊ ကို လက္ထပ္ၿပီးေက ခ်စ္လီဖို႔စြာပါရာ၊ တစ္ဘက္လူစြာ မိဘျဖစ္နိန္လို႔၊ ၾကားလူစြာ မိဘကို ေလးစားတတ္ၿပီးေက ခ်ဳိကိုေကာင္းခ်စ္ေတ၊ ခ်ဳိကေလ့ ေကာင္းခ်စ္ရေရ ကို  ျဖစ္နိန္လို႔ အခ်ိန္မဆြဲဘဲ တြန္းပို႔လိုက္စြာပါ ကို” ။ ၿပီးေက မိဘက သူနန္႔ ဆိုေက ကို႔ဘဝကို ပိုျပည့္စံုစီခ်င္လို႔ပါ လို႔ ေျပာမိခါ “ကိုနန္႔ ခ်ဳိ ႏွစ္ေယာက္ဘဝက ပိုျပည့္စံုပါေရ၊ ကိုရို႕ႏွစ္ေယာက္စြာ တစ္ေယာက္အတြက္ တစ္ေယာက္ အေကာင္းဆံုး လူတိပါ” လို႔ ကို ေျပာခေရ စကားအတြက္ ေက်းဇူးပါ။ “တိုက္ပြဲေတာင္ မဝင္ရသိမ့္၊ ခ်ဳိ ဇာျဖစ္လို႔ အားေလ်ာ့နိန္ရစြာေလ” လို႔ ကို ေျပာေရ။ ဘဝကပီးေရ တိုက္ပြဲတိုင္းကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ခ်ဳိ အေၾကာက္အရြံ႕မဟိ အဆင္သင့္ျဖစ္နိန္တတ္ေကေလ့ အဂု ခ်ဳိရို႕ရင္ဆိုင္ရဖို႔စြာလူက ခ်ဳိရို႕ တိုက္ပြဲဝင္သင့္ေရလူမဟုတ္ ရွိခိုးထိုက္ေတ မိဘျဖစ္နိန္လို႔ပါ။ မိဘတိုင္းကို ခ်ဳိမိဘနန္႔တန္းတူ တန္ဖိုးထားေလးစားရလို႔ပါ။ ခ်ဳိရို႕ႏွစ္ေယာက္လံုး ဟန္ေဆာင္မရေအာင္ ခံစားရေကေလ့ ကို႔ကို မိဘေက်းဇူး ဆပ္ခြင့္ ပီးလိုက္စြာပါ။ “ကိုယ္လုပ္ခ်င္ေရ ဆႏၵအတိုင္း လုပ္ဖို႔ ဇာျဖစ္လို႔ ေအေလာက္ ခက္ခဲရစြာေလ ခ်ဳိရယ္” လို႔ ကိုေျပာေရ။ လုပ္ခ်င္ေရဆႏၵကို လုပ္ဖို႔ ခက္ေတဆိုစြာ ကို လိမၼာနိန္လို႔ပါ၊ ကို႔ေမေမကို စိတ္ခ်မ္းသာစီခ်င္ ကတ္လို႔ပါ။ ကိုနန္႔ ခ်ဳိ အရြယ္ေရာက္ၿပီးသား ကိုယ္ရို႕ထင္စြာကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ဟိေကေလ့၊ လုပ္ႏိုင္ေရ အေျခေနပီးခေကေလ့ ခံစားရစြာတိကို ခါးစည္းခံၿပီးေက ကို႔ေမေမကို စိတ္ခ်မ္းသာစီခကတ္ေတ အတြက္ ေက်နပ္ပါေရ။ “ခ်ဳိေပ်ာ္ေက ကိုေလ့ ေပ်ာ္ေရ” လို႔ ကို ေျပာတတ္ေတအတိုင္း ကို႔ေမေမေပ်ာ္လို႔ ကိုေပ်ာ္ရေက ခ်ဳိေလ့ ေပ်ာ္နိန္ဖို႔စြာပါ ကို ။ ကို႔ကို မြီးပီးေရ အသက္သခင္ကို ခ်ဳိရို႕ႏွစ္ေယာက္ ႏွလံုးသား ႄကြီမြ ႄကြီကြဲခံပနာ ပီးဆပ္ခြင့္ရစြာအတြက္၊ ကိုနန္႔တတူ ခ်ဳိပါ ဝင္ပီးဆပ္ခြင့္ရေရအတြက္ ေက်နပ္ပါေရ ကို ။ ကို႔ေမေမေလ့ ေက်နပ္ပါစီ ။

          အခ်ိန္အတိုင္းတာတစ္ခုကိုေရာက္ေက အားလံုး ကိုယ့္စြာနန္႔ကိုယ္ အသားက်လီဖို႔စြာပါရာလို႔ ခ်ဳိေျပာမိခါ ကိုက “လူမ်ားတိေျပာေရ စကားလား ခ်ဳိ၊ တစ္ခ်ိန္က်ေက အမွတ္တရအျဖစ္နန္႔ ဟိနိန္ဖို႔လို႔ ေျပာကတ္ေတမနား။ ကို႔အတြက္က အမွတ္တရအျဖစ္အပ်က္မဟုတ္ ခ်ဳိ၊ ဘဝမွာ အႀကီးဆံုး အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု၊ အဂုကနိန္ ကိုစြာ ခ်ဳိ ျပဳျပင္ထားေရ စရိုက္တိနန္႔ နိန္ဖို႔တတ္ေတလူ ျဖစ္နိန္ဗ်ာယ္၊ တစ္သက္လံုးနိန္သရြိ ကို႔အတြက္ တစ္ဘဝလံုးစာ ျပဳျပင္ပီးခေရ ခ်ဳိကို အမွတ္တရအျဖစ္အပ်က္တစ္ခုပိုင္ရာ ဟိလီဖို႔ထင္လို႔လား။ ကို႔ဘဝနန္႔ထပ္တူ ဟိလီဖို႔စြာပါ ခ်ဳိ။ တစ္ဘဝလံုး ေအရင္ထဲမွာ ေသခ်ာသိမ္းထားလီဖို႔စြာပါ” လို႔ ေျပာလိုက္ခါ ခ်ဳိမွာ ေျပာစရာစကား ရွာမတြိေအာင္ ရင္ထဲမွာ ဆို႔နင့္လားမိပါေရ ကို။ အသည္းကြဲေရဆိုစြာ ဘဝတစ္ခု သီဆံုးလားစြာနန္႔ မျခား ဆိုစြာကို ခ်ဳိ နားလည္လိုက္ဗ်ာယ္။ လူတစ္ေယာက္မဟိလို႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ ဘဝ ပ်က္မလားလို႔ ခ်ဳိ ႄကြီးေၾကာ္ခဖူးေရ ။  ဘဝပ်က္၊ မပ်က္လာေတာ့ခါ မသိ၊ အဂု အသက္ရွင္နိန္ရစြာကိုေတာင္ ေၾကာက္တတ္လာေရ။ မိန္႔ပလိုက္ဖိလို႔ လူတိလာေျပာေရ စကားအတြက္ ခ်ဳိမွာ ျပန္ေျပာစရာ စကားမဟိ။ ဇာပိုင္ မိန္႔ရဖို႔လဲ ကို။ ေနာက္ဆံုး စကားေျပာျဖစ္ေတအခ်ိန္ထိ ခ်ဳိ႕ကို ကို႕ရင္ထဲမွာ တဗ်င္း တန္ဖိုးထားၿပီးေက ခ်စ္စြာ လို႔ တဖြဖြ ေျပာနိန္ေရ ယင္း စကားသံတိကို ခ်ဳိ႕ ႏွလံုးသားထဲမွာ အသံဖမ္းယူထားစြာပိုင္ဗ်ာယ္။ ရင္ထဲမွာ အသံတိတ္ ေပါက္ကြဲထြက္နိန္ေရ ေသာကတိက ခ်ဳိ ခံႏိုင္ရည္တိကို အရင္းကပင္ တိုက္စားယူလားကတ္ယင့္။ ခ်ဳိအတြက္ ေျဖဆည္စရာ ရွာမရပါ ကို။ တခ်က္ေခ် မ်က္လွည့္ျပေရပိုင္ ဆံုခြင့္ပီးခေရ ကံၾကမၼာကိုရာ ယိုးမယ္ဖြဲ႕ရဖို႔လား ကို ……

          ႏွလံုးသားႏွစ္ခု ႄကြီျပဳန္းရေကေလ့ အသိုင္းဝိုင္း ႏွစ္ခုၾကားက ပဋိပကၡကို ၿငိမ္းသတ္လိုက္ခစြာပါ။  ခ်ဳိရို႕ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ျခင္းတိနန္႔ အသိုင္းဝိုင္းႏွစ္ခုကို ခ်စ္ပီးလိုက္စြာပါ။ ခ်ဳိရို႕ႏွစ္ေယာက္ အခ်စ္တိနန္႔ ကို႔ေမေမကို ခ်စ္ပီးလိုက္ကတ္စြာပါ။ ခ်ဳိရို႕ခ်စ္ျခင္းတိကို ရင္ထဲ အနက္ရႈိင္းဆံုး နိန္ရာမွာ အေသခ်ာ သိမ္းဆည္းထားရဖို႔ဗ်ာယ္ေလ။ ေနာက္ဆံုးတြိခေရ အခ်ိန္ထိ သူစိမ္းတိျဖစ္ခေရ လူႏွစ္ေယာက္စြာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဘဝနန္႔ထပ္တူ ခ်စ္ၿပီးမွ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ဆံုျဖစ္ခ်ိန္မွာ အသိုင္းဝိုင္းဆိုေရ စည္းတစ္ခုအတြက္ ခ်စ္ျခင္းတိကို ၿမိဳသိပ္လို႔ သူစိမ္းတိအျဖစ္ရာ နိန္ကတ္ရဖို႔ဆိုေရ ကံတရားကိုေတာ့ေက ခ်ဳိ စိတ္နာမိေရ ။ ကို႔ရင္ထဲမွာ ကမာၻၿပိဳနိန္စြာကို သိေကေလ့ ကို႔ကို ႏွစ္သိမ့္ပီးဖို႔ ခ်ဳိ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ အားမဟိခပါ ကို။ ခ်ဳိရို႕ ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘဝကို ပံုေဖၚနိန္ယင္းမွာပင္ ဆီးေရာင္ ပ်က္လားခရဗ်ာယ္။ ခ်ဳိရို႕ ႏွလံုးသားႏွစ္ခု ပ်က္သုန္းခံၿပီးေက အသိုင္းဝိုင္း ႏွစ္ခုကို ကာကြယ္ပီးခကတ္ရစြာ မဟုတ္လား။ ယင္းခ်င့္အတြက္ ခ်ဳိ ေက်နပ္ပါေရ။ ခ်ဳိ႕ ႏွလံုးသားထဲက ႏွလံုးသြီးတိကို (M.B.B.S) က ဆရိန္းေခ်နန္႔ အသာအယာပင္ ဆြဲႏႈတ္လားလီယင့္ ။

             သက္ျပင္းခ်သံတိရာ လႊမ္းမိုးနိန္ေရ အိပ္ပ်က္ညည့္တိကို ႏွစ္ေယာက္သား တိုင္ပင္မထားဘဲ လက္ခ်ဳိးရြီနိန္ကတ္ရေရ မဟုတ္လား။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ႏွစ္သိမ့္အားပီးေရ စကားေခ်တိ ေျပာမိကတ္ေတေလ။ ကို ေျပာခေရ “ကိုရို႕ႏွစ္ေယာက္ ဇာဆုေတာင္းမွားခလို႔ က်ိန္စာသင့္ကတ္ရေလ့မသိ၊ ေနာက္ဘဝဆိုစြာ ဟိခေက အဂုဘဝမွာ ခ်စ္ခကတ္စြာကို မွတ္မိၿပီးေက အတိုးခ်ခ်စ္လို႔ အတားအဆီးမဟိ ေပါင္းခြင့္ရခ်င္ေရ ခ်ဳိရယ္၊ တစ္သက္စာ သီရာပါ ဒါဏ္ရာပါ ခ်ဳိ” ဆိုေရစကားကို ႏွလံုးသားနန္႔ နားေထာင္ျဖစ္ၿပီးေက ကိုနန္႔ထပ္တူ ဆႏၵျပဳ ဆုေတာင္းမိခပါယင့္။ ေနာက္ဘဝဆိုစြာရာ ဟိခေက ကိုနန္႔ျပန္တြိလို႔ တသက္လံုး ဆံုဆည္းခြင့္ကို ရပါစီ အသွ်င္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ရို႕စစ္မွန္ေရ ခ်စ္ျခင္းတိကို ၿမိဳသိပ္လို႔ မိဘစိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ ရြီးခ်ယ္လိုက္ခကတ္ပါေရ ဘုရား။ ေအမွန္ေရ သစၥာစကားေၾကာင့္ ဘဝဆက္တိုင္း ခ်စ္ေတလူနန္႔ ေကြကြင္းရေရ ဒုကၡက တပည့္ေတာ္ရို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ကင္းဝီးႏိုင္ပါစီ အသွ်င္ဘုရား။              

           ေအစာကို ရီးခြင့္ပီးခလို႔ေလ့ ကို႔ကို ေက်းဇူးတင္ပါေရ ကို။ ခ်ဳိ႕ ႏွလံုးသား စူးနစ္နာၾကင္ျပီးမွ ရလာေရ ေသာကတိနန္႔ ေအစာမူကို ခ်ဳိ အသက္သြင္းခပါေရ ကို။ ခ်ဳိ႕ဘဝတေလွ်ာက္မွာ စာတစ္လံုးစီတိုင္း မ်က္ရည္က်ခရေရ တစ္ခုတည္းေသာ စာပါ။ စာမူ ရီးၿပီးေရနိန္႔က ကို ဖတ္ခ်င္ေရဆိုလို႔ ခ်ဳိ ဖုန္းထဲက ဖတ္ျပလိုက္ခါ ကို က်ခရေရ မ်က္ရည္တိအတြက္ ေတာင္းပန္ပါေရ။ ကို႔မ်က္ရည္တိစြာ ခ်ဳိ႕ ရင္ဘတ္္ကို လိႈက္စားစီေရ။ ကို မငိုပါကဲ့။ ခ်ဳိ ကို႔ကို မ်က္ရည္မက်စီခ်င္။ ခ်ဳိ႕ ရင္ဘတ္ထဲမွာေတာ့ေက အသက္ရႈလိုက္တိုင္း နာၾကင္နိန္ရေရ။ ခ်ဳိ႕ ထြက္သက္ ဝင္သက္တိုင္းမွာ “ကို” ဆိုေရ ေခၚညည္းသံတစ္ခု ကပ္ၿငိပါနိန္ကတ္ေတ။ ရွင္သန္နိန္ရဖို႔ ဆိုေရ ဝတၱရား တစ္ခုကလြဲေက ခ်ဳိဘဝ တစ္ခါ သီဆံုးလားရဗ်ာယ္။ ဇာေလာက္ပင္ သတၱိဟိေရ ဟန္ေဆာင္ ဟန္ေဆာင္ ခ်ဳိ စိတ္ႏွလံုးသားတိက လိုရာကိုမလား။ တေခါက္တေခါက္ မ်က္ရည္တိရာ အေၾကာင္းေၾကာင္းစီးက်လို႔နိန္ယင့္။ ရယ္နိန္ေရ လူတိကို တြိေကေတာင္ မနာလိုျဖစ္တတ္နိန္ဗ်ာယ္။ ႏွလံုးသားစြာ ခ်ဳိ႕ control ေအာက္က လြတ္လားဗ်ာယ္္ေလ။ ေပါင္းစည္းခြင့္ကို မပီးခ်င္ဆိုေက ေအေလာကႀကီးစြာ ဇာအတြက္နန္႔ ႏွလံုးသားႏွစ္ခုကို ျပျပဳတ္ျပဳန္းေအာင္ လႈပ္ခါကိုင္ပနာ ကစပ္ခရစြာေလ…. ခ်ဳိ  ဇာပိုင္  ဆက္ရွင္သန္ရဖို႔သိမ့္လဲလို႔    ေအာ္မိန္းၾကည့္ လိုက္ခ်င္ေရ ။

          ဇာပင္ျဖစ္ျဖစ္ ကို႔ေကာင္းကင္မွာ “လမင္း” သာနိန္ပါစီ။ အဂုႄကြီက်ခေရ ၾကယ္စင္ေခ်တိ တစ္နိန္႔မွာ ျပန္လင္းလက္ႏိုင္ပါစီ။ ခ်ဳိကေတာ့ေက ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္မိတိုင္း ခ်ဳိအတြက္ ႏြီးထြီးေရ လမင္းႀကီးကို ျမင္နိန္ရပါယင့္။ ခ်ဳိ႕ကို စကားလွမ္းေျပာတတ္ေတ ၾကယ္စင္ေခ်တိကေတာ့ေက ပ်က္သုဥ္းလို႔ ႄကြီက်ခရဗ်ာယ္ေလ။ ယင္းႄကြီက်လားေရ ၾကယ္စင္ေခ်တိ ခ်ဳိ ေကာင္းကင္မွာ တစ္ဘဝလံုး ဆိတ္သုဥ္းလားေကေတာင္ ခ်ဳိ အႏိုင္မယူရက္ေတ လူတိ ေကာင္းကင္မွာ ထာဝရ လင္းလက္ႏိုင္ဖို႔ဆိုေက ခ်ဳိေက်နပ္ပါဗ်ာယ္္ ……………………..

            

……........................................................

 

        

 The More Loving One

“Looking up at the stars, I know quite well

 That, for all they care, I can go to hell,

 But on earth indifference is the least

 We have to dread from man or beast.

 How should we like it were stars to burn

 With a passion for us we could not return?

 If equal affection cannot be,

 Let the more loving one be me.    

 Admirer as I think I am

 Of stars that do not give a damn,

 I cannot, now I see them, say

 I missed one terribly all day.

 Were all stars to disappear or die,

 I should learn to look at an empty sky

 And feel its total dark sublime,

 Though this might take me a little time.”

                                                          

                                                          W. H. Auden

(တန္ဖိုးထား ခ်စ္ကတ္ယင့္သားနန္႔ ကြဲကြာရေရ ဒုကၡဆင္းရဲက ကင္းဝီးႏိုင္ကတ္ပါစီ)

                                                                                                                     

                                                                                       သင္းခ်ဳိ (03.05.2011)