ခန္းမထဲကို တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းဝင္လာခေရ ။ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားေရ အျပင္အဆင္အားလံုးက တစ္ခါသီဆံုးလားေရ ငါ့ဘဝအတြက္ စ်ာပနာပိုင္ ။ လွပခန္႔ျငားေရ ခံုျမင့္ထက္က အနီေရာင္ ကတၱီပါပိတ္ကားထက္မွာ ကပ္ထားေရ ေရႊေရာင္ ေဖါင္းၾကြစာလံုးတိကုိ မမွိတ္မသုန္ စိုက္ၾကည့္နိန္ခေရ ။ လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားခေရ စကၠဴအိတ္ေခ်ထဲမွာ တစ္ခ်ိန္က ႏွစ္ေယာက္သား တတူရီးခဖူးစြာကို ကိုယ္တိုင္ ဒီဇိုင္းဆြဲပနာ print ထုတ္ထားခေရ ငါရို႕ႏွစ္ေယာက္နန္႔ရာ သက္ဆိုင္ခေရ ပြဲမဝင္ ဖိတ္စာေခ် ။ ငါ ဇာေလာက္ထိ ရူးသြပ္ခဖူးေလ ... ဇာေလာက္ထိ ေပ်ာ္ဝင္ခဖူးေလ ... အခ်စ္ဆိုေရ ရီေၾကာထဲမွာ ဇာေလာက္ထိ မိန္႔ေျမာစီးပါလားဖူးခေလ ...
ငါ့လက္ထဲကို ေရာက္လာခေရ ဖိတ္စာေခ်စြာ ငါ့ကို လာစီခ်င္ေရျဖစ္ျဖစ္၊ မလာစီခ်င္ခေရပင္ ျဖစ္ျဖစ္ ... ေအပြဲကို တက္ဖို႔အတြက္ တရားဝင္ အခြင့္အလမ္းတစ္ခုရာေလ ။ ယင္းဖိတ္စာေခ်အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါေရ ။ ေကာင္းမ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ေတလို႔ပင္ သတ္မွတ္ကတ္ပတ္စီ ဂရုမစိုက္ဗ်ာယ္ ။ ေအပြဲေခ်စြာ မင္းမ်က္ႏွာကို လလြတ္လလပ္ ေငးေမာၾကည့္ဖို႔ ေနာက္ဆံုး အခြင့္အေရးရာ ။ ေအပြဲျပီးစြာနန္႔ ငါေရ ငါ့လြမ္းဆြတ္မႈတိကိုေတာင္ ေဘာင္ခတ္ထားလိုက္ရဖို႔ဗ်ာယ္ေလ ။ အခြင့္မရွိေရ လမ္းကို ေလွ်ာက္ခ်င္နိန္ေကေတာင္ လူ႔က်င့္ဝတ္အရ ငါ့ကိုယ္က်င့္တရားကို ငါေစာင့္ထိန္းရဖို႔ဗ်ာယ္မလား ။ လူသိစရာ မလိုပါဘူး ။ ေအပြဲကို တက္လာခေရငါ့ကို မင္းအသိုင္းဝုိင္းတိက မေကာင္းဆိုးဝါးတစ္ေကာင္ကိုပိုင္ ၾကည့္နိန္ကတ္ဖို႔မွန္းေလ့ ငါသိေရ ။ ငါ့ကို သိုးမည္းတစ္ေကာင္ပိုင္ ထင္မွတ္ထားကတ္ဖို႔မွန္းေလ့ သိေရ ။ ယေကေလ့ ငါ့အတြက္ သူရို႕ေျပာေရ ထင္မွတ္ေတအရာတိထက္ ေနာက္ဆံုး အခြင့္အေရးအေနနန္႔ ငါ့ရင္ဖတ္ထဲမွာ တစ္ဘဝလံုးစာ စြဲစြဲထင္ထင္ မွတ္မိလားစီဖို႔ မင္းအၿပံဳးေခ်တိကို ၾကည့္လိုက္ရဖို႔ ျမင္လိုက္ရဖုိ႔ အရာေလာက္ အေရးႀကီးစြာ တျခားမရွိ ...
မင္းသိဖို႔လား ... ဖိတ္စာေခ် ေရာက္လာေရနိန္႔ကပင္ အဂုထိ ဖြင့္မၾကည့္ျဖစ္သိစြာကို ။ မင္းနန္႔ပက္သက္ေတအေၾကာင္းအရာတိကို သိနိန္တတ္ေတငါ ဖိတ္စာကို မဖြင့္ဖတ္ဘဲ ေအပြဲကို ေရာက္လာခေရ ။ ဇာအခ်ိန္ ဇာနိန္ရာ သိနိန္ျပီးသား လူတစ္ေယာက္အတြက္ ဖိတ္စာကို ဖြင့္ဖတ္စရာ မလိုဆိုစြာ မထူးဆန္းေလာက္ထင္ယင့္ ။ ဖိတ္စာကို ရစြာခါကပင္ နိန္႔တိုင္း အခ်ိန္တိုင္း လုပ္နိန္ က်င့္နိန္ခစြာ တစ္ခုရာ ရွိေရ ။ ငါ့ရင္ထဲက နာၾကင္မႈတိ မထင္ဟပ္စီဘဲ ၿပံဳးတတ္ဖို႔ ။ လြန္ခေရ ၃ ပတ္ေလာက္ကပင္ ၿပံဳးတတ္ဖို႔ နိန္႔တိုင္း အခ်ိန္တိုင္း ငါ ၾကိဳးစားနိန္ခေရ ။ ယင္းခ်င့္စြာပင္ မင္းအတြက္ ငါ့ေနာက္ဆံုးလက္ေဆာင္ ။ နာၾကင္မႈမထင္ဟပ္ေတ ငါ့အၿပံဳးေခ်နန္႔ မင္းကို လြတ္ေျမာက္ခြင့္ ပီးသင့္ေရမနား ။ မင္းစိတ္ထဲမွာ တဖဲ့ေခ်ေတာင္ ေနာက္ဆံမငင္စီခ်င္ေဝ ။ မင္းေပ်ာ္နိန္ ၾကည္ႏူးနိန္စီခ်င္ေရ ။ မင္းစြာ ေလာကႀကီးထဲမွာ ႏြီးထြီးေရ မိသားစုဘဝနန္႔ ေပ်ာ္နိန္ေရဆိုစြာကို သိနိန္ရေကပင္ ငါအမွန္ ေက်နပ္နိန္လီဖို႔ ။
မင္းသိထားေရအတိုင္း ငါ့ကို မာနႀကီးေရလူလို႔ရာ တစ္သက္လံုး စြဲမွတ္ထားလိုက္ပါ ။ မဟုတ္.... ေအနိန္႔ကပင္ ငါ့ကို ေခါင္းထဲေတာင္ ေယာင္ပနာ မေရာက္စီကဲ့ဖိေလ ။ မင္းကို မပင္ပန္းစီခ်င္ ။ ငါက ငါ့မာနနန္႔ အရာအားလံုးကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ေရလူတစ္ေယာက္အျဖစ္ မင္းယံုၾကည္ေအာင္ထိ ဖန္တီးယူခဗ်ာယ္ မလား ။ ငါ့ကို မထားခပါကဲ့ဆိုေရစကားစြာ ငါ့ရင္ဘတ္ထဲမွာ ဗေလာင္ဆူ ပဲ့တင္ထပ္နိန္ခေကေလ့ မင္းျခီလွမ္းေခ်တစ္ခုကို ခ်ည္ေႏွာင္မိလတ္မယ္လို႔ ငါ ျမိဳခ်ထားချပီးဗ်ာယ္ေလ ။ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္နိန္ဖို႔ မင္းပံုစံေခ်ကို ၾကည့္ဝံ့ေရသတၱိမဟိခေရ ငါ့ေပ်ာ့ညံ့မႈတိအတြက္ ေအစြာ ငါရလာေရ ဆုလာဘ္ ။ ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက ခ်စ္ျခင္းတိကို ေအအခ်ိန္ထိရာ ငါဖက္တြယ္ခြင့္ ရဖို႔ဗ်ာယ္ထင္ယင့္ေလ ။
ေတာက္လြင္နိန္ေရဝတ္စံုတိနန္႔ လူတိၾကားထဲက ခန္းမေဒါင့္ဖက္ေခ်မွာ ငါထိုင္နိန္ခပါေရ ။ ခန္းမထဲကို လွမ္းဝင္လာခေရ မင္းရို႕ကို ေျပာနိန္ကတ္ေတ ခ်ီးမြမ္းေထာပနာစကားတိေလ့ ငါ့နားထဲမွာဝင္နိန္ေရထင္ယင့္ ။ မၾကားတစ္ခ်က္ ၾကားတစ္ခ်က္ ။ မင္းမ်က္ႏွာကိုရာ ငါ မမက္မေမာ ၾကည့္နိန္မိေရ ။ မင္းေလ အေဂါင့္ပင္ ေကာင္းၾကည့္ေကာင္းနိန္ယင့္ ။ ယေကေလ့ မင္းဆံပင္ေခ်ကို ေအပိုင္ Gel တိအမ်ားၾကီးနန္႔ ေထာင္ထားခဖို႔အစား Gel ကို ေကာင္းမသံုးခဘဲရာ ေနာက္ကိုလွန္ျဖီးထားခဖို႔ဆိုေက မင္းနန္႔ ပိုလို႔လိုက္ေတေလ ။ ျပီးေက မင္းနက္ကတိုင္ အျပားအၾကီးနန္႔ အစား အျပားေခ် အငယ္နန္႔ ခဲေရာင္ေခ်စြာ မင္းနန္႔ အလိုက္ဆံုးဗ်ာယ္ ။ အင္း မင္းမ်က္ႏွာေခ်ကေတာ့ေက ငါျမတ္ႏိုးေရ အၿပံဳးေခ်နန္႔ ။ မင္းအၿပံဳးမွာ တစ္ခုခုပါနိန္လား ။ မင္းအၿပံဳးမွာ ညိဳးေရာ္မႈေခ် ျမဴတစ္မႈန္စာေတာင္ မဟိစီခ်င္ေလ ။ ငါ့အျမင္မွားမႈသက္သက္ရာ ျဖစ္ပါစီ ။ မင္းကို တစ္ခုခ်င္းစီ အေသးစိတ္လိုက္မွတ္နိန္ခေရ ငါ့အတြက္ မင္းဘယ္ဘက္ေလာက္ေမာင္းကို ခ်ိတ္တြယ္ထားေရ ေသးသြယ္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေရ လက္ေခ်ာင္းေခ်တိကို အၾကည့္ေရာက္လားေရ ။ မင္းလက္ေမာင္းကို ခ်ိတ္ဆြဲထားေရ ယင္းလက္ေခ်ာင္းေခ်တိက စိုးပိုင္မႈရွိလိုက္တယ္ပင္ကေဝ ။ ငါ့မ်က္ရည္တိ မ်က္လံုးအိမ္ထက္ကို တက္မလာႏိုင္ေအာင္ထိ ငါေအာင့္ထားလိုက္ေတ ။ ယင္းလက္ေခ်ာင္းေခ်တိပိုင္ရွင္ကို ရည္ရြယ္ခ်က္မပါဘဲ ၾကည့္လိုက္မိခေရ ။ ၾကည္စင္နိန္ေရ မ်က္ႏွာေခ်နန္႔ ခ်ဳိသာေရ အၿပံဳးပိုင္ရွင္သူက မင္းကို ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ ၾကည္ႏူးစီဖို႔ ေသခ်ာပါေရ ။ ခံုေအာက္မွာခ်ထားခေရ ငါ့လက္ေခ်ာင္းတိနန္႔ မာနဝတ္ရံုၿခံဳထားေရ ငါ့ႏွလံုးသား ငလ်င္လႈပ္နိန္ကတ္ေတ ။
မင္းလွမ္းလာခေရ ျခီလွမ္းအခ်က္တိုင္းကို ငါ မျမတ္နႏိုးနန္႔ လိုက္မွတ္နိန္ခေရ ။ ငါ့ဘဝကို နင္းျဖတ္လားခေကေတာင္ မင္းဘဝအီးၿငိမ္းရာကို ေလွ်ာက္လွမ္းလားေရ ၿခီလွမ္းရာ ျဖစ္ပါစီ ။ မင္းနန္႔ နီးလာလီ ငါ့ရင္တိ နာၾကင္လာလီ ... မျဖစ္ ငါငိုလို႔မျဖစ္ ။ ငါ့နာၾကင္မႈအခိုးအေငြ႕တိ ငါ့မ်က္လံုးကို အေငြ႕ပ်ံ လွ်ံက်လာလို႔ မျဖစ္ ။ မင္းအတြက္ ငါ့ေနာက္ဆံုးလက္ေဆာင္ေခ်စြာ တန္ဖိုးေလ်ာ့လားလို႔ လံုးဝမျဖစ္ ။ ငါ့ကိုျမင္လိုက္ေတ မင္းမ်က္လံုးကို ငါခ်က္ခ်င္းဖတ္မိလိုက္တယ္ ။ မင္းရင္ဘတ္ထဲမွာ ပင့္သက္ေခ် တစ္ခ်က္ေတာင္ မရႈိက္မိပါစီကဲ့ေဝ ။ ငါ့အတြက္ မင္းပံုရိပ္တိကို တစ္သက္စာ မွတ္တမ္းတင္ခ်င္ေရ ဆႏၵ ၊ မင္းကို ေနာက္ဆံုးပီးလိုက္ခခ်င္ေရ ငါ့လက္ေဆာင္ေခ်တိအတြက္ အရာအားလံုးကို ရင္ဆိုင္လို႔ အေရာက္လာခေရငါ့ကို ေနာင္တမရ ရစီကဲ့ေဝ ။ အျခားလူတိထင္ျမင္ခ်က္တိ စြပ္စြဲခ်က္တိကို ငါအန္တုႏိုင္ေကေလ့ မင္းမ်က္ဝန္းကအရိပ္ေခ် ငါ့ကို ၿပိဳလဲမလားစီပါကဲ့ ။ ငါေတာင္းပန္ပါေရ ငါျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားေရ စစ္မွန္ေရမင္းအၿပံဳးေခ်တိကို တစ္သက္စာ အမွတ္တရယူလားခြင့္ကို ငါ့ကိုပီးပါ ။
မင္းရို႕ႏွစ္ေယာက္ ငါ့ဘက္ကို လွမ္းလာခေရ ။ မင္းအတြက္ လက္ေဆာင္ေခ်ကို ငါပီးလိုက္ေတ ။ ငါ မင္းရို႕ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို ဂုဏ္ျပဳေရ အၿပံဳးစစ္တစ္ခု မင္းရို႕တစ္သက္လံုးအတြက္ ငါပီးခေရ ။ ငါ့အရိပ္ေခ်တစ္ခ်က္၊ အသံေခ်တစ္ခု အေျပာင္းအလဲကို ေသခ်ာဖတ္တတ္နိန္ေရ မင္း လံုးဝ မဖမ္းမိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ထိ ငါ့အၿပံဳးေသသပ္လြန္းမွန္း ငါယံုၾကည္နိန္ေရ ။ ငါ့ကို မိတ္ဆက္ပီးေရ မင္းစကားသံ " သူ႔နာမည္က XXXX ... စာတိရီးေရ ... သူ႔အထူးျခားဆံုးက မာနႀကီးေရ ..သူ႔မာနထက္ တစ္ခုကိုေလ့ မလိုအပ္ေတ လူေလ .. " ။ ငါအမွန္ ပစပြင့္ပနာ တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္မိေရ .. ငါ့လက္ေဆာင္က တန္ဖိုးရွိလားဗ်ာယ္ ။ မင္းကိုငါပီးခ်င္ေရအတိုင္း လက္ခံယူလားခေရအတြက္ မင္းနန္႔တတူ အရာအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါေရ ။ ငါ့လက္ကို သမီးရွင္ကို ဆန္႔ပီးလိုက္ေတ " ကြန္ဂရက္ က်ဴေလးရွင္း " ။ သမီးရွင္က ၿပံဳးပနာ လက္ေခ်ကို ဆန္႔ပီးခေရ ။ အိုး ႏြီးထြီးလိုက္ေတ လက္ေခ် ။ ေကာင္းႏူးညံ့မႈမဟိေရ ငါ့လက္ မတုန္နိန္ေအာင္ ငါ အသက္ေအာင့္ထားလိုက္ေတ ။ ျပီးေက မင္းရို႕ကို ႏႈတ္ဆက္ျပီးနာ ငါျပန္လွည့္လာခေရ ။
အဝင္ခါ ငါပီးခေရလက္ဖြဲ႕ထုပ္ေခ်ကို မမေခ်တိက သိမ္းနိန္ကတ္ေတျမင္လိုက္ယင့္ ။ ငါ့လက္ေဆာင္ေခ်ကုိ မင္းရို႕ႏွစ္ေယာက္လံုး ႏွစ္သက္ႏိုင္ပါစီ ။ မင္းနန္႔ ႏွစ္ေယာက္တတူ ဖိတ္စာေခ်ကို အေပ်ာ္ရီးျဖစ္ခေရနိန္႔ကပင္ ငါထိုးထားခေရ ေခါင္းအံုးစြပ္ေခ် ႏွစ္စြပ္နန္႔ ဆင္တူစြယ္တာေခ် ႏွစ္ထည္ ... ယင္းခ်င့္ထက္ တန္ဖိုးထားပနာ ပီးလိုက္စြာက ငါ့ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး ... ခန္းမအျပင္ကို ေရာက္ခါမွ တာရီက်ဳိးက်ခေရ ပါးထက္ကျမစ္ႏွစ္စင္း ... ငါ့ျခီေထာက္မွာ လာက်ခေရ ရီတစ္စက္ ....
သင္းခ်ဳိ
Labels: ESSAY
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment