ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္နိန္ေရ အေမွာင္ထုႀကီးတစ္ခုလား....
ျပင္းျပစူးရွလြန္းေရ အလင္းဟင္းလင္းျပင္ႀကီးလား ....
ဇာတစ္ခုေလ့ မျမင္ရေအာင္ ေဝဝါးနိန္ေရ အျမင္အာရံုတိေအာက္မွာ
တေဒါက္ေဒါက္က်နိန္ေရ ငါ့ႏွလံုးသြီးစက္သံ တိကလြဲလို႔
ငါ့အတြက္ အေဖၚျပဳစရာ အျခားမဟိ ...
ရင္ထဲက သိပ္သည္းဆနန္႔အမွ် ခံစားရစြာတိ မခ်ိမဆန္႔ပါလားေဝ ...
ေဒ ရင္ဘတ္ကို ခ်ခင္း
တစ္လွမ္းခ်င္း နင္းျဖတ္လားခေရ ၿခီသံအခ်က္တိုင္းကို
ဆံျခည္တစ္မွ်င္စာေတာင္ အလြဲအမွားမဟိ မွတ္မိနိန္သိယင့္ ....
ငါ့စြာငါ ႏွလံုးသြီးေၾကာမႀကီးတိကိုခ်ည္
သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ပိုင္ ထင္မွတ္နိန္ခသိေရ ...
ေဒ ဖမ္းဆုတ္မရေရ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တိကို
အၿပီးတိုင္ မလႊတ္ခ်ႏိုင္သိသရြိေတာ့
ဘဝတစ္ခုလံုးစာ စုတ္ျပတ္သတ္လားၿပီးေကေတာင္
ငါ နာၾကင္ ပဲ့ႀကြီနိန္လီရဖို႔သိ ........................................
သင္းခ်ဳိ (2:05 PM)
0 comments:
Post a Comment