ခံစားခ်က္တိ အဆုပ္လိုက္ႂကြီ
'လ' မသာေရ ညတိမွာ
ၾကယ္ေရာင္တိ မစံုခကတ္ရ .....
မဖူလံုေရ ဝမ္းစာအတြက္
တိုင္းတပါးျမစ္ေၾကာင္းမွာ နီပူသတ္ေၾကာျပင္တိနန္႔
ဘဝကို အစုန္အဆန္ေလွာ္ခတ္လို႔
အဘာၿမီကို တခ်က္ေခ် ေနာက္ခိုင္းထားခကတ္ရဗ်ာယ္ ....
အခ်ိန္တန္လို႔ အိပ္တန္းျပန္ခါေတာ့ေက
ေပါင္းရွင္းဖို႔ ဓါးတစ္လက္
ပန္းပြင့္ဖို႔ ေျမဆီလက္တစ္ဆုပ္စာ ျဖစ္တန္ေကာင္းယင့္ ...
ေဒ အုတ္တစ္ခ်ပ္၊သဲတစ္ပြင့္ သစၥာတရားကို ကိုက္ခ်ီ
ငါရို႕မာန္ခဲထားကတ္မယ္
တစ္ခ်ိန္ခါ ငါရို႕အိမ္ကို ငါရို႕ျပန္ရဖို႔ ................
အဘာၿခံထက္မွာ ဖံုးအုပ္နိန္ေရတိမ္မည္းတိကို
မိုးအျဖစ္ ရြာခ်ပစ္ကတ္ရဖို႔ ..................
အက္ကြဲေၾကာင္းရာအထပ္ထပ္နန္႔
တလင္းျပင္ပိုင္ ငါရို႕ရင္ဘတ္တိကို
ျပန္ပနာ စိမ္းလန္းစီကတ္ဖို႔ ....................
ေဒ သစၥာတရားတိနန္႔ နေႏွာင္းခ်ည္
အဘာအိမ္ကိုလြမ္းယင္း -------
ငါရို႕ေတာင္ပံျပျပင္းခတ္ႏိုင္ဖို႔ အားျဖည့္ထားကတ္မယ္
တစ္ခ်ိန္မွာ ငါရို႕အိမ္ျပန္ကတ္ရဖို႔ . . .
2 comments:
The Dissident
March 29, 2012 at 2:52 PM
Permalink this comment
1
I kept reading this post/poem again again. I know that I am blind to poems. I see and read the words, but without seeing what lies behind those carefully,or beautifully or aesthetically crafted words. But don't you think that poems like this glorify both the good and the bad and that that falls in between in one passage? Thanks for all the posts. You write really well, I think.
သင္းခ်ဳိ
April 19, 2012 at 7:23 PM
Permalink this comment
1
Post a Comment