သက္တန္႔ေရာင္ မွတ္စုေခ်တိ

စာရီးျခင္းစြာ သင္းခ်ဳိအတြက္ ႏွလံုးသားလမ္းေၾကာင္း ဖြင့္ေရနိန္ရာ၊ စိတ္ထြက္ေပါက္ပီးေရနိန္ရာ၊ ဆႏၵတိကို တခ်က္ေခ် ေခြ်းသိပ္ပီးေရနိန္ရာ။ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုေအာက္မွာ ေအေဘာင္ထဲက မထြက္ဘဲ စာရီးပီးပါဆိုေက သင္းခ်ဳိ သုညရာရဖို႔အေသခ်ာ။ စာရီးဖို႔ စည္း၊ ေဘာင္ အတားမဟိေရ သင္းခ်ဳိ စာရီးမေကာင္းပါ။ သင္းခ်ဳိ စာကို ဆႏၵနန္႔ရီးေရ၊ အိပ္မက္နန္႔ရီးေရ၊ ႏွလံုးသား ကို သြီးလို႔ရီးေရ။ သင္းခ်ဳိ စာကို ဆႏၵနန္႔ဖတ္ေတ၊ ရင္ဘတ္နန္႔ဖတ္ေတ၊ ႏွလံုးသားတန္းခါးကို ဖြင့္လို႔ဖတ္ေတ။ တခါတလီ စိတ္ထဲမွာဟိစြာကိုု ခ်ရီးေရ၊ တခါတလီ ခံစားရစြာကို ခ်ရီးေရ။ အေခ်ခါကနိန္ အက်ယ္ႀကီးမငိုတတ္။ ခံစားရေက စာအုပ္ထဲမွာခ်ရီးထားလိုက္ေတ။ ယင္းပိုင္အလုပ္တိအတြက္နန္႔ မိသားစုပါးမွာ ဝိုင္းရယ္ခံခရေရ။ “သမီးႀကီးေက ဇာလုပ္ဖို႔လဲ”ဆိုေရ မိန္းခြန္းကို “ကေလာင္ကိုင္ဖို႔” လို႔ ၾကႀကီးက်က်ယ္ ျပန္ေျဖမိေရအတြက္ ၉ႏွစ္သမီးေခ် အသတ္ခံဖူးခေရ။ ဆရာဝန္လုပ္ဖို႔လို႔ေျပာခိုင္း၊ ရည္ရြယ္ခိုင္းေရ စကားတိကို ခါးခါးသီးသီးေခါင္းခါၿပီးေက ကေလာင္ကိုင္ဖို႔လို႔ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေခါင္းမာ ပနာ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုကိုယ္ ကတိအခါခါပီးခေရ။ ယင္းအရြယ္ကနိန္ မာခေရ ေခါင္းကို မြီးပီးလိုက္ေတ မိဘကိုယ္တိုင္က လက္ဖ်ားခါခကတ္ပါယင့္။ စာတိရီးေရ၊ အဆုတ္ခံခရေရ။ ေဘာင္မဝင္ စည္းမဟိေရစာတိ လစ္လ်ဴရႈ ခံခရေရ။ စာကိုရီးေရ အေတြး၊ ဆႏၵ၊ ႏွလံုးသားမွာေလ့ ေဘာင္မဟိေရအတြက္္ သင္းခ်ဳိစာတိ ေဘာင္မဟိစြာကေတာ့ေက မဆန္းပါေလ။ တခ်ဳိ႕က ေလွာင္ ကတ္ေတ၊ တခ်ဳိ႕က အားပီးေရ၊ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ေက ဖာသိဖာသာ။

ေလာကႀကီးထဲက မ်က္ဝန္း၊ ႏွလံုးသားနန္႔ ခံစားခ်က္တိကို ရင္ဘတ္ခ်င္း၊ ႏွလံုးသားခ်င္း၊ ခံစားခ်က္ခ်င္း ဖတ္ပီးရစြာကို မက္ေမာမိေရ။ ႏွလံုးမွာ အခန္းဇာႏွစ္ခန္းလဲ သင္းခ်ဳိ စိတ္မဝင္စားခ။ ႏွလံုးသားထဲက ငိုသံ၊ ညည္းညဴသံနန္႔ ေတာင့္တသံတိကို နားစိုက္ေထာင္ဖို႔ရာ အားယူခေရ။ သူရို႕ရင္ထဲမွာ ၿမိဳသိပ္ထားရစြာတိ ဇာေလာက္မ်ားေလလို႕ရာ ရွာခ်င္ခေရ။ ႏွလံုးသားခ်င္း နားေထာင္၊ ႏွလံုးသားနန္႔ ဘာသာျပန္ဖို႔ ႀကိဳးစားနိန္ခေရ။ အခ်ိန္တိရာ ကုန္မွန္းမသိ ကုန္လားေရ။ စာရီးစြာ စာအုပ္တိေလ့ တစ္အုပ္ၿပီးတစ္အုပ္ ခံုထက္မွာ ပံုတက္လာေရ။ သင္းခ်ဳိ စာရီးလက္ရာ တက္မလာခ။ တိုးတက္လာစြာတစ္ခုက လူတိ၊ မိသားစုတိနန္႔ အယူအဆတိ ေသြဖီလာေရ။

ေက်ာင္းခန္းထဲက အဆိုးဆံုးလို႔ ေျပာတတ္ကတ္ေတ ေက်ာင္းသား နန္႔႔တတူ မုန္႔ဝယ္စားတတ္လာေရ။ သူ႔အေၾကာင္း ကိုယ့္အေၾကာင္း ထိုင္ေျပာ ျဖစ္ကတ္ေတ။ သူ ေက်ာင္းထြက္ၿပီးေရအေၾကာင္းတိကို မိန္းျဖစ္၊ ေျပာျဖစ္ ကတ္ေတ။ လူတိက ေကာင္းရိုင္းေရ ဆိုးေရလို႔ ေျပာကတ္ေတသူက ေနာက္ဆံုးခါ သင္းခ်ဳိကို ညမေခ်လို႔ ေခၚတတ္လာေရ။ သူ႔မွာေလ့ သူ႔ အယူအဆ သူ႔ဇာတ္လမ္းေခ်နန္႔ သူ။ သူကမိန္းဖူးေရ “ မမေခ်တိက ငါ့ကို ေၾကာက္ကတ္ေတ၊ နင္ငါ့ကို မေၾကာက္လား” လတ္။ ငါ နင့္ကို တစ္ခါေလ့ မေၾကာက္ခလို႔ သင္းခ်ဳိ ျပန္ေျဖလိုက္ေတခါ သူေကာင္းရယ္ေရ။ သူ႔ အေၾကာင္းတိကိုေလ့ စာအုပ္ထဲမွာ ရီးထားခေရ။ သူ႔ကို ဇာျဖစ္လို႔ ဆိုးေရလို႔ သတ္မွတ္ခကတ္ေလ မသိ။ သူ႔ကိုသတ္မွတ္ထားကတ္ေတ “ဆိုးေရ” ဆိုေရ ေဝါဟာရနန္႔၊ ဆိုးေၾကာင္းကိုသိသာေအာင္ ေဖၚထုတ္ျပကတ္ေတ အၾကည့္တိ က သူ႔ကို ပိုဆိုးစီဖို႔ တြန္းအားတိ မဟုတ္လားဆိုေရ မိန္းခြန္းတိ၊ အယူအဆတိ ေခါင္းထဲကို တန္းစီလို႔ ဝင္ေရာက္လာေရ။ အမွန္ဆိုေက ဆိုးေရ ဆိုေရစကားတိက သူ႔ကို ဆိုးဖို႔ပါမစ္ ပီးလိုက္ေတပိုင္။

အခန္းထဲက အလိမၼာဆံုးနန္႔ေလ့ စကားတိေျပာျဖစ္ကတ္ယင့္။ တခါတလီ သူလုပ္ခ်င္ေရ ဆႏၵအမွန္တိကို အလိမၼာဆံုးဆိုေရ သူ႔ဂုဏ္ပုဒ္နန္႔ တားဆီးခ်ဳိးဖ်က္ ခံထားနိန္ရေရ။ တခါတလီ သူ႔မွာ ယင္းဂုဏ္ပုဒ္နန္႔ လိုက္ေအာင္ ေစာင့္စည္းနိန္ရစြာက ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး။ သူေလ့ သနားဖို႔ေကာင္း ျပန္ေရ။ သူ႔မ်က္လံုးတိကလြဲေက သူ႔စကားလံုးတိ၊ အမူအယာတိက ပြင့္လင္းဖို႔ ခက္ခဲေရလို႔ သင္းခ်ဳိထင္ျမင္မိခေရ။ စာအုပ္စင္မွာ သူ႔အေၾကာင္းကိုရီးထားေရ စာအုပ္တစ္အုပ္တိုးလာချပန္ေရ။ စာရီးလက္ရာက တက္မလာသိမ့္။

သင္းခ်ဳိရို႕အိမ္နားက အေက်ာ္ဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ေတ စားပြဲထိုးေခ် တိနန္႔ေလ့ စကားေျပာျဖစ္ေတဗ်ာယ္။ သင္းခ်ဳိထက္ အမ်ားႀကီးငယ္ေရ ၁၁ ႏွစ္၊ ၁၂ ႏွစ္ အရြယ္ ယင္းအေခ်တိ ပက္ခံုးထက္မွာ သင္းခ်ဳိထက္ႀကီးေရ တာဝန္တိနန္႔။ သူေျပာလိုက္ေက သူ႔ေမေမ၊ သူ႔ညီေခ်၊ သူ႔ညီမေခ်။ ပင္ပန္းေကေလ့ ယင္းအေၾကာင္းကိုေျပာတိုင္း သူ႔မ်က္ဝန္းထဲမွာ အေရာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖတ္ၿပီးလားေရ။ သူ႔ႏွလံုးသားကအရိပ္ မ်က္ဝန္းမွာ လာထင္ဟပ္ေတ ထင္ယင့္။ ေျပာနိန္ယင္းနန္႔ မ်က္ရည္တိ စီးက်လာဖို႔ဗ်ာယ္ပိုင္၊ ခ်က္ခ်င္းပင္ ပန္းတိပြင့္လားဖို႔ အၿပံဳးတိနန္႔၊ တိုက္ပြဲဝင္ဖို႔ စစ္သူႀကီးတစ္ေယာက္ပိုင္ေလ့ ရဲရင့္နိန္ယင့္။ ယင္းအခ်ိန္ဆိုေက သူ႔မ်က္လံုးေခ်တိ သက္တန္႔တစ္စင္းပိုင္ အေရာင္စံုလို႔၊ အရည္ႀကိဳင္တိလဲ့လို႔ ေကာင္းလွေရ မ်က္ဝန္းေခ်တိရာမနား။ ေဘးကပံ့ပိုးဖို႔ eyes shadow မလို၊ ကာလာ မလို။ ေအပိုင္မ်က္ဝန္းေခ်တိကို ၾကည့္ရစြာ ကမာၻေက်ာ္ဆိုေရ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္တိနန္႔ အဓိပၸါယ္ေဖၚရခက္ေတ (ပြင့္လင္းမႈမဟိေရ) မိုနာလီဇာအၿပံဳးကို ၾကည့္ရစြာထက္ ပိုသေဘာက်မိ သိမ့္ေရ။ သူစားပြဲထိုးနိန္ေရအခ်ိန္တိဆိုေက အၿပံဳးဆိုေရ မ်က္ႏွာဖံုးကို တပ္ထားယင့္။ ယင္းအခ်ိန္ သူ႔အၿပံဳး၊ သူ႔လႈပ္ရွားမႈတိ ပိရိေသသပ္ေကေလ့ ရီခ်င္းတူေကေတာင္ အတက္အက်ဟိေရ ပင္လယ္ျပင္ကို ၾကည့္ရစြာနန္႔၊ ရီသီနိန္ေရ ကန္ရီျပင္ကို ၾကည့္ရစြာပိုင္ ကြာျခားေရ။ သူဇာေလာက္ၿပံဳးၿပံဳး သူ႔မ်က္လံုးတိက အဓိပၸါယ္မဟိ သီဆံုးနိန္ေရ။ သူ႔အေၾကာင္းကိုေလ့ စာရီးထားလိုက္ေတ။

အရာရီးျဖစ္လိုက္စြာက အိမ္နားက အမည္းေရာင္ ခြီးမႀကီး အေၾကာင္း။ သူ႔ကို အစခါ သင္းခ်ဳိ သတိမထားမိခ။ သူအေခ်မြီးခါမွ သူ႔မိခင္စိတ္နန္႔ အျပဳအမူက သင္းခ်ဳိကို ညိွဳ႕ငင္ယူလားစြာ။ ဇာနိန္ရာတိကို အစာလားစားေလ့ေတာ့ခါမသိ၊ တခါတလီ ေခ်ာင္းတိကူးလို႔ လာစြာကိုေလ့ ျမင္ယင့္။ တစ္ရက္နိန္႔ သင္းခ်ဳိရို႕အိမ္ ရွိတတည့္မွာ အန္ပလိုက္ေတဗ်ာယ္္။ ျဗဳန္းခနဲခါ သင္းခ်ဳိ ရြံလားေရ။ သူ႔ကို လိုက္ထုတ္ပလိုက္ဖို႔လို႔ စဥ္းစားမိၿပီးေက အားယူလိုက္ခါမွ အဲ . . . တြိလိုက္ရေရျမင္ကြင္းက သင္းခ်ဳိ ဆို႔နင့္လားလာ၊ မွင္သက္လားမိလာ အေသခ်ာေဝခြဲဖို႔ခက္ေတ ခံစားခ်က္တစ္မ်ဳိး ရင္ထဲမွာ နစ္ပနာဝင္လားေရ။ သူ႔အေခ် အျဖဴ၊အမည္း အေရာင္စံုေခ်တိက ေခါင္းေခ်တိ တိုးပနာ၊ ေဝွ႔ပနာ ယင္းအန္ဖတ္ကို အလုအယက္ စားနိန္ကတ္စြာကိုး။ အမိေသခြီးမႀကီးက ေဘးနားေခ်မွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လို႔။ အမွန္က သူစားလာစြာမဟုတ္ သူ႔ဝမ္းထဲမွာ ၿမိဳထားပနာ ပါဆယ္ဆြဲလာစြာ။ သူ႔ရင္ထဲမွာ ပီတိျဖစ္နိန္ဖို႔ထင္ယင့္။ ေက်နပ္နိန္ဖို႔ထင္ယင့္။ တရားလြန္ရြံတတ္ေတ သင္းခ်ဳိတစ္ေယာက္ ေနာက္ဆိုေက ခြီးမႀကီးအန္ဖတ္ကို ၾကည့္ရစြာ ကဗ်ာေကာင္းတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ရစြာပိုင္၊ ယင္းအပံုထဲက တန္ဖိုးဟိစြာတိ ထြက္လာဖို႔ပိုင္၊ ေကာင္းလွေရ ညစာရႈခင္းကို ၾကည့္ရစြာထက္ အရသာဟိေရ ပိုင္ ခံစားလာရေရ။ ယင္းအန္ဖတ္ပံုထဲမွာ ထၾကြပနာ ပ်ံ႕ႏွံ႔နိန္ေရ ေမတၱာနန္႔ ေစတနာကို ထထင္းရွရွားျမင္နိန္ရယင့္။ ေအပိုင္ သဘာဝကို ေမတၱာကို ျမင္ခြင့္၊ ၾကည့္ခြင့္၊ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပီးခြင့္ ရစြာအတြက္ ကေကာင္း ေက်နပ္မိခပါေရ။ ယင္းအလုပ္ကို သူနိန္႔တိုင္းမပ်က္မကြက္ လုပ္နိန္ခစြာ။ ယေက သူ႔အတြက္ေလ့ စာရီးပလိုက္ေတဗ်ာယ္္။ ရီးစြာေတာ့ေက ရီးေရ၊ သိေရအတိုင္း လက္ရာကတက္မလာပါသိမ့္။

ေအပိုင္နန္႔ ေက်ာင္းတက္ခါ ေက်ာင္းက ဒျပဳတ္ပင္ အေၾကာင္းကို ေလ့ ရီးေရဗ်ာယ္။ အုပ္စုလိုက္ ထီးကို မယ္ဒလင္ပိုင္တီးလို႔ ေတးခင္းဆို ကတ္စြာအေၾကာင္း၊ ခ်ိန္းႀကိဳးျပဳတ္က်ေရ စက္သီးအေၾကာင္း၊ ဟိုအေၾကာင္း၊ ေအအေၾကာင္း ရီးလာခစြာ။ အိ္မ္မွာေလ့ အေျပာခံပနာ ရီးခပါယင့္။

အလုပ္ စလုပ္ဖူးေရအခ်ိန္ ေရာက္စြာနန္႔ ေငြခိုးျပည့္နိန္ေရ မ်က္လံုးတိကို စျမင္ဖူးလာခေရ ။ ျမင္ကြင္းအသစ္၊ ေလာကအသစ္ကို ျမင္ရခါ ရီးခ်င္စြာလက္တိ ယားစိ၊ ယားစိ။ လူတစ္ေယာက္ရင္ထဲက ကိုယ္က်င့္ ကတိသစၥာထက္ ကတိအတြက္ စာရြက္ထက္မွာ ထိုးထားေရ ယင္းလူ လက္မွတ္ကို ပိုလို႔ယံုၾကည္လက္ခံေရ အသိုင္းအဝိုင္း။ ထိုလူကို ထိုပိုင္၊ ေအလူကို ေအပိုင္ စြပ္စြဲပလိုက္ေတ အေတြးတိ၊ အကဲစမ္းေရ မ်က္ဝန္းတိ။ တမင္တကာ ျမင္ေအာင္ျပလာ၊ ဖံုးယင့္သားနန္႔ မလံုစြာလာမသိ ထထင္းႀကီး ျမင္လာရေရ။ ယင္းမ်က္ဝန္းတိနန္႔ နိန္သားက်နိန္ေရ သူရို႕ကို ေၾကာက္ေလ့ ေၾကာက္ခေရပိုင္၊ သနားေလ့ သနားမိခေရ။ သူရို႕တိကို မိန္းၾကည့္ခ်င္ေရ မိန္းခြန္းတိေလ့ ရင္ထဲမွာ အျပည့္ဟိနိန္ခယင့္။ လူတိစြာ အိပ္နိန္ေရ အခ်ိန္ဆိုေက ဟန္ေဆာင္မႈမဟိ ပကတိ ရိုးသားနိန္တတ္ေတဆိုပနာ ၾကားဖူးထားလို႔ (အိမ္ကလူအားလံုးကို လိုက္ၾကည့္ထားလိုက္ဗ်ာယ္္) ယင္းသူရို႕တိ အိပ္နိန္ေရ မ်က္ႏွာေခ်တိကိုေလ့ ျမင္ဖူးခ်င္ခေရ။ ေလာဘ၊ ေငြခိုးတိ ကင္းစင္နိန္ေရ သူရို႕မ်က္ႏွာေခ်တိက ဇာပိုင္ေခ်ဟိဖို႔လဲခ်င့္။ သူရို႕တိ ေလ့ တစ္ခ်ိန္ေလာက္ေတာ့ေက ရိုးသားကတ္ဖို႔စြာရာေလ။ အိပ္ယာက ထစြာနန္႔ မ်က္ႏွာဖံုးကို ေကာက္စြပ္ထားရေရ သူရို႕ဘဝတိကို သနားမိလို႔ေလ့ စာရီးထားလိုက္ယင့္။ သူရို႕ကေတာ့ေက သူရို႕မ်က္ႏွာဖံုးတိနန္႔ သူရို႕ နိန္သားတက် ။

စာအုပ္တိထဲမွာေလ့ စ်ီးကအသုတ္စံုပိုင္ အေၾကာင္းအရာအစံု၊ ရခဲသုတ္တစ္ခြက္ပိုင္ အေရာင္တိစံုလို႔။ အယင္ေလ့ ရီးခေရ၊ အဂုေလ့ ရီးနိန္တုန္း၊ ေနာက္ေလ့ ရီးနိန္ဖို႔သိမ့္။ ေအႏွလံုးသားကို၊ အျမင္တိကို ေဘာင္ခတ္ထားလို႔ မရေရ သင္းခ်ဳိ၊ ေဘာင္မဝင္ေရ စာတိကို ရီးနိန္မိတုန္း သိမ့္ပါ။ စာအုပ္ဝယ္၊ ခဲတံဝယ္၊ ေဘာပင္ဝယ္နန္႔ မုန္႔စားေဖ့သာတိေလ့ စာရီးခံုထက္မွာ ဘဝေျပာင္းလို႔ရာလားခေရ သင္းခ်ဳိကေတာ့ေက ညံ့ဖ်င္းတုန္း၊ ေခါင္းမာနိန္တုန္းပါဗ်ာယ္္ ။

သင္းခ်ဳိ