သင္းခ်ဳိ လူ႕ေလာကၾကီးကို ဝင္ဖို႔အားယူလိုက္ေတအတြက္နန္႔ ေမေမ ၊ ပါပါ နန္႕ ကိုၾကီး စစ္ေတြျမိဳ႕ ေဆးရံုၾကီးကို ျမန္ဆန္ေရ ျခီလွမ္းတိနန္႔ လွမ္းဝင္လိုက္ကတ္ေတ ... သင္းခ်ဳိေမေမက နာၾကင္မႈတိကို သည္းခံေအာင့္အီးလို႔ ။ ပါပါက ေဆးရုံတက္ဖို႔လိုအပ္ေတ အေရးေပၚအိတ္ေခ်နန္႔ ေဘးနားမွာ သားေခ်ကို လက္ဆြဲလို႔ .... သင္းခ်ဳိကို လူသားေခ် အျဖစ္လက္ခံဖို႔ လံုေလာက္ေတ လူအင္အား ၃ေယာက္ ...
ေမေမကို ေဆးရံု မြီးခန္းဝင္ေအာင္ေစာင့္ပီးျပီးေက လိုအပ္ေတ ဆီးတိ ဝယ္ပီးပနာ မြီးလူနာေဆာင္ကို ဝင္ခြင့္မရေရ ပါပါနန္႔ ၄ ႏွစ္သားအရြယ္ ကိုၾကီး .....
* * * * *
ည ၁၁ နာရီခြဲဆိုေရ အခ်ိန္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ တိတ္ဆိတ္မႈတိနန္႔ ညအေမွာင္ထဲမွာ သားေခ်ကို ရြက္လို႔ ေဆးရံုၾကီးက ျပန္အလာလမ္းမွာ ရင္ထဲက စိတ္မခ်ေစာ္ေခ်တိကို ျမိဳသိပ္ပနာ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အဂၤုလိမာလသုတ္ကို အၾကိမ္ၾကိမ္ အေခါက္ေခါက္ရြတ္ ၊ အတည့္ရြတ္ ၊ အျပန္ရြတ္ ၊ ၾကားေပါက္ရြတ္ ......
သားေခ်က တိတ္ဆိတ္နိန္ေရလမ္းမွာ ႏွစ္ေယာက္တည္းျပန္လာရေစာ္ကို ေပ်ာ္နိန္ေရဟန္နန္႕ သူၾကိဳက္ေတ ဒံုးေတးခင္းကို ဂ်ီက်ပနာ ဆိုခိုင္းေရ ... သားေခ်ကို က်ိတ္လို႔ ဖက္ပနာ ရင္ထဲက အပူၾကီးကို ဝွက္ယင္းနန္႔ “ဦးျမဝါ ေလးစားပါယင့္ ........ ... ...” အစခ်ီပနာ တစ္လမ္းလံုး ဆိုလာခရေစာ္ ..... သူေလ့ စကားမပီတပီ ဝင္ဝင္ဆိုယင့္...... ပါပါ ရင္ထဲက ပူေလာင္မႈတိ သားေခ်ကို မကူးစီခ်င္ ၊ မျမင္စီခ်င္ .... ေအနိန္႔မွ လမ္းက ပိုရွည္နိန္လာ ... ေအေလာက္ရွည္လ်ားျပီးေက လွမ္းရခက္ေတ လမ္းမ်ဳိး ၂၆ ႏွစ္တာ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ တစ္ခါေလ့ မၾကံဳရသိေလ ......
ေမွာင္မဲနိန္ေရ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ သားေခ်ကိုရြက္လို႔ ဒံုးေတးခင္းဆိုပနာ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေခ် အားကိုးနန္႔ လမ္းေလွ်ာက္လာယင္း ရင္ထဲက အပူတိ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ရြာက်လာေရ မ်က္ဝန္းမိုးက လမ္းမၾကီးမွာ တစ္စက္ ၊ တစ္စက္ .... လမ္းကို ၾကည့္နိန္ေရ မ်က္လံုးထဲက အျမင္အာရံုမွာ နာၾကင္မႈကို သည္းခံ အံၾကိတ္ထားေရး ၂၅ နွစ္အရြယ္ အိမ္ရွင္မပံုရိပ္တိနန႔္ ....
* * * *
ေလာကၾကီးကို ျခီခ်ဖို႔ ဝမ္းထဲကအေခ် အားယူမႈတိနန္႔ တတူပါလာေရ နာၾကင္မႈတိေၾကာင့္ ေဆးရံုမြီးခန္းကို ေရာက္လာချပီးမွ နာၾကင္မႈတိ ျပန္သက္သာလားေရ .... ေဆးရံုမ်က္ႏွာၾကက္ကို ၾကည့္ယင္းနန္႔ ဆို႔တက္လာေရ ဝမ္းနည္းမႈ ၊ အားငယ္မႈတိကို ျမိဳခ်ထားလိုက္ေတ .... အနာသက္သာခါမွ အိမ္ရွင္နန္႔ သားေခ် ဇာပိုင္ျပန္ခကတ္ေလ စဥ္းစားမိေကေလ့ တစ္ခါျပန္ ဝမ္းနည္းလာျပန္ေရ ... အေခ်ကေတာ့ေက အိပ္ခ်င္နိန္လီဖို႔ဗ်ာယ္ ... ကိုယ္တိုင္လုပ္မပီးႏုိင္လို႔လည္း စိတ္ထဲမွာ ဆို႔နိန္ေရ .... ယေကေလ့ အိမ္မွာက သူ႕ကို ခ်စ္ကတ္ေတေလ ... အဆင္ေျပလားလိမ့္မယ္ .... ဇာပိုင္ရာ ျပန္ခကတ္ေလဂု .... အိမ္မွာဆိုလို႔ အိမ္က ေယာကၡမအိမ္ ... ေရာက္မနန္႔ မတိတိေလ့ ရွိေရ .. ခဲအိုိနန္႔ အိမ္ရွင္မတိေလ့ ရွိေရ ... သူရို႕အသိုင္းအဝိုင္းမွာ အားလံုး ဘြဲ႕ရ ၊ စာတတ္တိ ျဖစ္လို႔ ၁၀ တန္းေအာင္ေအာင္ စာမသင္ခရေရ ကိုယ့္ကို သူရို႕သားေခ် အလိမၼာနန္႔ သေဘာမတူပီးႏိုင္ ေစာ္ကိုေလ့ နားလည္ပါေရ ... အိမ္ေထာင္က်လို႔ သားေခ်ရာ ၄ႏွစ္ျဖစ္လားေရ အဂုထိ မၾကည္ျဖဴႏိုင္ကတ္သိေလ ... ေအနိန္႔ေလ့ ႏိုင္ငံတကာ သတင္းၾကည့္ဖို႔ဆိုပနာ အားလံုးအျပင္ကို လားခကတ္လို႔ ေဆးရံုကို လာခါေတာင္ သားေခ်ကို မထားခႏိုင္ .... စဥ္းစားမိေကေလ့ မ်က္ရည္က် လာျပန္ေရ ....
ဝမ္းထဲကေလ့ တစ္ဆစ္ဆစ္ နာလာျပန္ေရ .... ေၾသာ္ ေမေမကို တမ္းတမိျပန္ေရ ... ငိုလို႔မျဖစ္ ... ဝမ္းနည္းလို႔ေလ့မျဖစ္ ...
အခုမြီးလာဖို႔အေခ် အတြက္ ငိုလို႔က မျဖစ္ေလ ... သူ႕အမိျဖစ္ဖို႔ လံုေလာက္ေတ သတၱိနန္႔ အေခ်တစ္ေယာက္ကို ပ်ဳိးေထာင္ဖို႔ စြမ္းရည္တိကို အဂုကတည္းက ခံႏိုင္ရည္အျပည့္နန္႔ ပ်ဳိးေထာင္ထားရဖို႔ မဟုတ္လား .... အေခ်ကို စဥ္းစားမိေစာ္နန္႔ သတၱိရွိလာေရ ... နာၾကင္မႈၾကားကျပံဳးေလ့ ျပံဳးမိေရ .... သားလား သမီးလား မသိရသိေရ ေအအေခ်အတြက္ လံုျခံဳမႈ အျပည့္အဝ ပီးႏိုင္ေရ အမိအျဖစ္ရာ ငါရွင္သန္ရဖို႔ေလ ...
ေအအေခ်အတြက္ သူ႔အနာဂတ္တိအတြက္ ေအေမေမကို ရြီးခ်ယ္ခေရ အေခ်အတြက္ လံုးဝမ်က္ရည္မက်ဘဲနန္႔ ငါတစ္သက္လံုး ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ရဖို႔ .... ေၾသာ္ ေက်းဇူးတင္ေရအေခ် ... ေအေမေမကို သတၱိတိပီးလို႔ .... ေအအမိ ဘဝထဲကို ဝင္လာပီးလို႔ ... ေက်းဇူးပါ ....
ေရွ႕ကို ဆက္ဖို႔ ခရီးလမ္းတိ ဇာေလာက္ပင္ၾကမ္းပတ္စီ ... အားလံုးကို ရွင္းလင္းျပီးေက သားေခ်နန္႔ ေအအေခ်အတြက္ ကိုယ္တိုင္ ရွင္းလင္းပီးလိုက္ဖို႔ဗ်ာယ္ ... ေမေမ အားမငယ္ပါ ..... ေမေမ လံုးဝအားမငယ္ပါ ... တစ္ဘဝလံုးစာ တိုက္ပြဲအတြက္ ေမေမ အားတိအျပည့္ရွိနိန္ပါမယ္ ... အေခ်ကို စဥိးစားမိယင္းနန္႔ မြီးခန္း မ်က္ႏွာ ၾကက္ကို တစ္ခါ ၾကည့္ဗ်ာယ္ ျပံဳးမိျပန္ေရ ...........
ေအစာနန္႔ ေမေမ ၊ပါပါ ကို ကန္ေတာ့ပါေရ
သင္းခ်ဳိ
0 comments:
Post a Comment