ငါရို႕အိမ္ျပန္ကတ္ရဖို႔

Monday, February 20, 2012

ခံစားခ်က္တိ အဆုပ္လိုက္ႂကြီ

'လ' မသာေရ ညတိမွာ

ၾကယ္ေရာင္တိ မစံုခကတ္ရ .....


မဖူလံုေရ ဝမ္းစာအတြက္

တိုင္းတပါးျမစ္ေၾကာင္းမွာ နီပူသတ္ေၾကာျပင္တိနန္႔

ဘဝကို အစုန္အဆန္ေလွာ္ခတ္လို႔

အဘာၿမီကို တခ်က္ေခ် ေနာက္ခိုင္းထားခကတ္ရဗ်ာယ္ ....


အခ်ိန္တန္လို႔ အိပ္တန္းျပန္ခါေတာ့ေက

ေပါင္းရွင္းဖို႔ ဓါးတစ္လက္

ပန္းပြင့္ဖို႔ ေျမဆီလက္တစ္ဆုပ္စာ ျဖစ္တန္ေကာင္းယင့္ ...


ေဒ အုတ္တစ္ခ်ပ္၊သဲတစ္ပြင့္ သစၥာတရားကို ကိုက္ခ်ီ

ငါရို႕မာန္ခဲထားကတ္မယ္

တစ္ခ်ိန္ခါ ငါရို႕အိမ္ကို ငါရို႕ျပန္ရဖို႔ ................

အဘာၿခံထက္မွာ ဖံုးအုပ္နိန္ေရတိမ္မည္းတိကို

မိုးအျဖစ္ ရြာခ်ပစ္ကတ္ရဖို႔ ..................

အက္ကြဲေၾကာင္းရာအထပ္ထပ္နန္႔

တလင္းျပင္ပိုင္ ငါရို႕ရင္ဘတ္တိကို

ျပန္ပနာ စိမ္းလန္းစီကတ္ဖို႔ ....................


ေဒ သစၥာတရားတိနန္႔ နေႏွာင္းခ်ည္

အဘာအိမ္ကိုလြမ္းယင္း -------

ငါရို႕ေတာင္ပံျပျပင္းခတ္ႏိုင္ဖို႔ အားျဖည့္ထားကတ္မယ္

တစ္ခ်ိန္မွာ ငါရို႕အိမ္ျပန္ကတ္ရဖို႔ . . .


သင္းခ်ဳိ

ေဆာင္းခိုငွက္

Sunday, February 19, 2012

အခ်ိန္တန္ေက အိမ္ျပန္ရဖို႔အသိနန္႔

တစ္ရာသီစာခိုလႈံဖို႔ ငါရို႕ခရီးႏွင္ပါလတ္ကတ္စြာ

လဲက်နိန္ေရအခ်ိန္

ေတာင္ေဝွးတစ္ေခ်ာင္းစာေခ် ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထက္

ျပင္းျပေရ အာသီသတိ မပါ ...

ေအနိန္ရာ ေအေဒသတိေအာက္မွာ

လြမ္းရိပ္မိ ႏွလံုးသားတိနန္႔

ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကို ကိုယ္ထြန္ယက္လုိ႔

ေျမစမ္းခရမ္း ပ်ဳိးနိန္ကတ္ရတုန္း ...

ဘဝကို စာလံုးေပါင္းဖို႔

သတ္ပံုတိအမွားမွား အယြင္းယြင္းနန္႔ ငါရို႕

ႏံုသထက္ ႏုံ ၊ အ သထက္ အ လာခကတ္ေတ ...

နီထြက္ျပီးေက နီဝင္ ၊ နီဝင္ျပီး နီထြက္

ေဒ နီအထြက္ အဝင္ၾကားမွာ ငရို႕အဓိပၸါယ္တိ

စက္ရုပ္ဆဆန္ စီးေမွ်ာနိန္ကတ္ျပန္စြာ

ဇာ ႏွစ္နီထြက္လို႔ ဝင္ကတ္ရဖို႔ဗ်ာယ္ မသိ ...

ခိုလံႈခြင့္ေခ်တစ္ခုအတြက္ ႏွလံုးသားကိုက်က်စ္ဆုတ္ဗ်ာယ္

ရီျမီေျပာင္းလာခရေရ ငရို႕တိအတြက္

ေဒ ေဆာင္းတစ္ရာသီစာ အယင္ကုန္လြန္ပီးပါ ...

သင္းခ်ဳိ

တမ္းတပံုရိပ္

ျမိဳ.တစ္ေလွ်ာက္ ဇာကိုပင္လားလား
အျမင္ကနိန္ ေပ်ာက္ထြက္မလားေရ
ငယ္ေပါင္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္း "ကစၦပနဒီ" .......

တနီကုန္တနီခမ္း ရင့္ျပာသတ္နိန္ခယင့္
ဲဲၿခီကုန္လက္ပန္းက်ေက အိပ္တန္းျပန္ဖို.
ခိုလံႈစရာ အသိုက္ရွိလီေရ ..........

ဘ၀မဟုတ္သိေရ အိုင္ေခ်ထဲမွာ ....
ျပသ၁နာမဟုတ္သိေရ ေဘးထြက္ အဖုအထစ္ေခ်တိအတြက္
အႀကီးအက်ယ္ ခံစားမိေက
ႏွစ္သိမ့္ပီးဖို. လက္တစ္စံု ရွိလီေရ .........

ေဟာင္ဖြါေဟာင္ဖြါနန္. အာက်ယ္ဗ်ာယ္ လူတန္းစိနိန္ႏုိင္ဖို.
ျဖည့္ဆည္းပီးေရ အားေကာင္းေမာင္းသန္
လက္ေမာင္းႀကီးလည္း ရွိလီယင့္ေလ .........

ေၾကာက္လန္.တၾကား ပဋိပခတိအတြက္
မားမားမတ္မတ္ ကာကြယ္ပီးေရ
ရင္အုပ္ကားႀကီးလည္း ရွိလီျပန္သိေရ ........

တစိေခ်ေလာက္ အလိုမက်ေစာ္တိအတြက္
ေခါင္းခါ လိုင္(လည္)ခါဗ်ာယ္ ေအာ္ငိုဖို.
အခြင့္အေရးတိလည္း ရွိလီေရေယ ..........

ယင္းပံုရိပ္တိနန္. တတူ .......
ပင္လယ္ေအာ္သံ ၊ ရခိုင္စည္သံ ၊ ရခိုင္စကားသံ
အားလံုး အားလံုးကို တမ္းတမိရဗ်ာယ္ေ၀ ............ ။


သင္းခ်ိဳ

မေတာက္တေခါက္ အသိဥာဏ္နန္.
ေလာကၾကီးကို တံခါးလာေခါက္ၾကည္.မိေရ ့ ့ ့
ဆီးၾကိဳနိန္ေရ စိမ္းခါးခါး ရနံ.
ငါ့ဘ၀တစ္ခုလံုးကို လႊမ္းၿခံဳ ခါးသက္စီေရ ့ ့ ့

စိတ္ဆႏၵတိ တက္ေရာက္ကတ္ေတ ျပပဲြမွာ
အတၱတိ ၀တ္မႈန္ကူးနီကတ္ယင့္ ့ ့ ့
ေရာင္းပန္းလွ အၿပံဳးတိနန္.
သူ႔ထက္ငါအၿပိဳင္အဆိုင္
မာနတိကို ေရာင္းေစ်းျမွင့္နိန္ကတ္တယ္ ့ ့ ့
ငါမွာက လြတ္က်လားေရမာနကို
ေယာင္လည္လည္နန္. လိုက္ရွာနိန္ရေရ ့ ့ ့

ဂုဏ္သိကၡာနန္. အဆင့္အတန္းကို
ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ ရြတ္ဖတ္နိန္ကတ္ေတ
အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ........
ငါက လူရာမ၀င္

ျပပြဲ ေဒါင့္ေခ်မွာ ထိုင္ဗ်ာယ္
တံခါးျပန္ပြင့္လာဖို. အခ်ိန္ကိုဆုေတာင္းယင္းနန္.
တတိန္းေခ် မ်က္ႏွာငယ္နိန္ရေရ ။ ။


သင္းခ်ဳိ

အဝီးတိမ္

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းနန္.အသက္ရွင္ေရ ေျပာကတ္ေတ ့ ့ ့
ရွင္သန္ဖို.အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းလား .....
ေမွ်ာ္လင့္ဖို.အတြက္ ရွင္သန္ျခင္းလား .....
မေသမခ်ာ မေရမရာ ။ ။

ငါ့အတြက္က ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းဆိုေစာ္
အ၀ီးတိမ္ပါ ့ ့ ့

ငါျပီးနိန္ေကေလ့ သူျပီးေရ
ငါရပ္နိန္ေကေလ့ သူျပီးေရ ........
ဇာအခ်ိန္ခါ ျပိဳဆင္းဖို.မွန္းမသိေရ သူ.ကို
မ်က္ျခီမျပတ္ဖို. မေညာင္းတမ္း ငါလိုက္ျပီး
အိမ္မက္တိထဲမွာေတာင္ ငါက တိမ္လိုက္ဖမ္းလို. ့ ့ ့

ငါျပီးနိန္ေကေလ့ သူျပီးေရ
ငါရပ္နိန္ေကေလ့ သူျပီးေရ ........
ခလုတ္တိုက္လို. လဲအက်
ငါ့လက္တစ္ကမ္းအလိုမွာ သူရြာခ်ခေရ ။ ။

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းဆိုေစာ္ ငါ့အတြက္က
အ၀ီးတိမ္ပါ ့ ့ ့



သင္းခ်ဳိ

တစ္စက္ခ်င္းဆူေ၀တက္လာေရ စိတ္အဆာ
သူ႔စကားလံုးတိထဲမွာ အလုအယက္ေပါက္ကဲြ
ခံစားခ်က္ကင္းေရလူ မ်က္လံုးထဲက စကားသံ
ငါကရာ နားၾကားလဲြခစြာလာ ့ ့ ့
ငါစြာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ က်ိန္စာစူးခေရလူပါ ။

မရည္ရြယ္ဘဲ ပံုေဖာ္မိေရ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေခ်နန္.
သူ.လက္ကို ဆုတ္ကိုင္မိျပီးခါမွ
မယိမ္းႏြဲ.တတ္ေတ သူ.ႏွလံုးသားရင္ခုန္သံ
ငါကရာ ဘာသာျပန္မွားခစြာလာ ့ ့ ့

အမွန္ပါရာ ေကာင္းကင္
မင္းစြာ ငါ့အတြက္မလင္းလက္ခ်င္ေရနိန္႔မွာ
မင္းအနားက ငါ့၀ိဥာဥ္ကို အဆံုးထိႏႈတ္ယူလိုက္မယ္
" ငါ့မ်က္ရည္ထက္ မင္းအျပံဳးကို ပိုမက္ေမာေရ
ငါစြာ " ့ ့ ့
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ က်ိန္စာစူးခေရလူပါ ။ ။


သင္းခ်ိဳ

ကမ္းဝီးေလွာင္အိမ္

အေရာင္အဆင္းကို စိတ္ၾကိဳက္ကစပ္တတ္ေတ မာယာရွင္နန္႕
ဘဝကို အလဲအထပ္လုပ္ဗ်ာယ္ စီးခ်င္းထိုးနိန္ရေရ ။

လိမၼာျခင္းနန္႕ မကြ်မ္းဝင္ေရငါ
ရုိးသားျခင္းျပယုဒ္ကိုခ်ိတ္ဆြဲဗ်ာယ္ ပီပီျပင္ျပင္ "အ"ဖူးခေရ ။

လူလူခ်င္းအမဲလိုက္ကတ္ေတ သူရုိ႕သင္ရုိးၾကားမွာ
ေက်ာင္းကယူလာေရ "ေလာကနီတိ"ေလ့
မ်က္ႏွာေခ်ငယ္လို႕ ႕ ႕ ႕

ဂုဏ္ျဒပ္ခ်င္းရာ စကားေျပာေရ အသိုင္းအဝိုင္းမွာ
ေမေမပီးေရ ႏႈတ္ခ်ဳိ ၊ ခ်ဳိတစ္ပါးက
လြယ္အိတ္ထဲက ထြက္မလာ ႕ ႕ ႕

ျဖစ္တည္ခြင့္ နိန္ရာေခ်တစ္ခုအတြက္
ေသေသသပ္သပ္နန္႕ လင္းလက္ေတ အၿပံဳးတိေနာက္ကို
အၿပီးတစ္ပိုင္း လိုက္နိန္ခသိေရ ။
လမ္းတစ္ဝက္ေရာက္လို႕ မ်က္ႏွာဖံုးတိကြာက်မွ
အသိကေနာက္က် အျပန္ရခက္လားဗ်ာယ္ ။ ။



သင္းခ်ဳိ

လေရာင္တိ အိပ္မက္ကို ေမွာက္က်ေရနိန္႔
ရင္ဘတ္ထဲက အသံတိကို နားေယာင္မိယင္း
ငါစြာ... မ်က္လုံးတစ္စုံကို
ဘာသာျပန္မွားခေရ ...... ။ ။

ယင္းနိန္႔က ....
တေသာေသာသြန္က်နိန္ေရ အာရုံမွားတိနန္႔
ငါစြာ ... ႏွလံုးသားတစ္စံု ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ကို
နားလည္မႈ လဲြခေရ ...... ။ ။

ယင္းပိုင္နန္႔ ....
ကာရန္မညီေရ ရင္ခုန္သံတိကို ညွိယင္း
တီးခတ္ၾကည့္ဖို႔ ၾကိဳးစားမိခါမွ
ျပတ္ထြက္လားေရ ၾကိဳးစ
ငါ့ ကံၾကမၼာ (ဘဝ)ကိုပါ ဆဲြႏႈတ္လားလေရ ........ ။ ။


သင္းခ်ဳိ

ဝရံတာမွာ မီးပိတ္ပနာထိုင္နိန္ယင္း ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီးေက စဥ္းစားမိေရ။ ေၾသာ္ . . . ေအနိန္ရာကနိန္ ေအေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ခြင့္ရဖို႔အတြက္ ေအနိန္႔စြာ အခ်ိန္ကာလတစ္ခု ၾကာေအာင္ထိ ေနာက္ဆံုးျဖစ္နိန္ႏိုင္ေရ။ ဇာအထိလို႔ ကန္႔သတ္မထားခေရ အခ်ိန္တစ္ခုအထိ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ဖူးခေရ ေအေနရာေခ်နန္႔ ဝီးနိန္ရဖို႔သိ။ ေကာင္းကင္ ႀကီးကေလ့ ေအနိန္႔ခါမွ ဝမ္းနည္းဖို႔ေကာင္းေလာက္ေအာင္ လွနိန္ေရ။ ၾကည့္နိန္ယင္းမွာပင္ ၾကယ္ေခ်တစ္လံုး ႄကြီက်လားခေရ။ အမွန္ဆိုေက ေအၾကယ္ေခ်ေလ့ ႄကြီစြာ ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္ဖို႔။ နိန္ရာေဒသအသစ္တစ္ခုကို ရြိေျပာင္းလားစြာက မျဖစ္ႏိုင္လာ။

အိမ္ထဲမွာ အသံတိ တိတ္ဆိတ္နိန္ေရ။ ယေကေလ့ မိဘႏွစ္ေယာက္လံုးရင္တိမွာ ဆူညံသံတိဟိနိန္လီဖို႔စြာကို သိေရ။ အိပ္နိန္ေရပိုင္ မ်က္လံုးကိုမွိတ္လို႔ ၿငိမ္ပနာလွဲနိန္ကတ္ေတ ယင္းရင္ဘတ္ႏွစ္ခုလံုး လႈပ္ရွားၿပီးလႊားနိန္ကတ္ဖို႔ေလ့ အေသအခ်ာဗ်ာယ္။ ေခါင္းမာပနာ ႀကီးခေရ ဆႏၵတိအတြက္ ပါပါနန္႔ ေမေမကို ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါယင့္။

အယင္က ေအပိုင္အိပ္မရေရနိန္႔တိဆိုေက မိုးအယင္လင္းဖို႔စီ ဆုေတာင္းဖူးခစြာ။ ေအနိန္႔၊ ေအအခ်ိန္၊ ေအေနရာမွာ အခ်ိန္တိ ရပ္တန္႔ပီးပါ။ စီးက်လာခေရ မ်က္ရည္တိကို သုတ္ပစ္ခ်င္စိတ္ မဟိခ။ လီေခ် တဟုတ္တိုက္လိုက္ေက မ်က္ရည္တိနန္႔ ပါးျပင္ႏွစ္ဘက္ အီးစက္လားေရ။ ငါရြီးခ်ယ္ခေရ လမ္းေၾကာင္းအတြက္ ငါကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေအေလာက္ခံစားနိန္ရေကဆိုေရ စိတ္ကူးနန္႔ မိဘတိကို ဆက္မေတြးဝ့ံ . . . ေအညည့္ကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ဆြဲဆန္႔ထားလိုက္ခ်င္ေရ။ နာရီစက္သံကေလ့ ေအနိန္႔ခါမွ ပိုက်ယ္နိန္လာ။ အထဲကို တစ္ေခါက္ဝင္ပနာ နာရီထဲက ဓါတ္ခဲကိုျဖဳတ္ထားလိုက္ေတ။ ေအေလာက္ေတာင္ အသံက်က်ယ္နန္႔ ၿပီးခ်င္ေရ အေကာင္။ မိဘႏွစ္ေယာက္အိပ္ခန္းကို လွမ္းဝင္လို႔ ၿခီရင္းမွာထိုင္ပနာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရွိခိုးမိသိေရ။ ၿပီးမွ ျပန္ထြက္လာပနာ ဝရံတာမွာ ျပန္ထိုင္ျဖစ္ေတ။ မိုးလင္းေကဆိုေရ အေတြး ေခါင္းထဲကို ေရာက္လာစြာနန္႔ ေခါင္းကို ကၾကမ္းေခ် ခါပလိုက္ယင့္။ အခါၾကမ္းလို႔ ယင္းအေတြးတိ ထြက္က်လားပတ္စီေလ။

နိန္႔ခင္းက ဟိုႏွစ္ေယာက္နန္႔ ဆိုင္မွာ ထိုင္နိန္ခစြာကို အတြက္ေပၚလာေရ။ သံုးေယာက္လံုးထိုင္နိန္ကတ္စြာ ေလာကႀကီးနန္႔ ကင္းကြာနိန္ေရပိုင္။ နိန္က်ကြ်က္ပူဗ်ာယ္ ဆူညံနိန္ေရ ပတ္ဝန္းက်င္နန္႔ တခုေလ့မဆိုင္ပိုင္ ရခဲေတာင္ထက္ စိမ့္အီးနိန္ေရ ခံုဝိုင္း။ ေကာ္ဖီခြက္ကို စိုက္ၾကည့္နိန္ေရ အထြန္းက “နင့္ေခါင္းထဲမွာ ေအပိုင္အေတြးတိမထားကဲ့၊ နင္စြာ အေခ်ကနိန္ အားလံုးကို ဦးေဆာင္ႏိုင္ေရ လူတစ္ေယာက္ မဟုတ္လား။ ငါရို႕အားလံုး မ်က္ဝန္းတိကို နင္မဖတ္တတ္လား။ နင့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္၊ နင့္လုပ္ရပ္တိအားလံုးကို ငါရို႕က အားက်၊ သေဘာက် လာခကတ္စြာေလ။ နင္စြာ မမေခ်တစ္ေယာက္ ဆိုေကေလ့ ငါရို႕တိ အားလံုးထဲမွာ သတၱိအဟိဆံုး၊ ဇြဲအေကာင္းဆံုးဗ်ာယ္္။ ငါရို႕တစ္အုပ္စုလံုး ကိစၥတုိင္းကို နင္ဆံုးျဖတ္ေတအတိုင္း လိုက္လုပ္ခကတ္စြာေလ။ နင္တစ္ေယာက္မဟိစြာနန္႔ ငါရို႕ဝန္းက်င္ ေျခာက္သြိလားဖို႔စြာေတာ့ေက ေသခ်ာေရ။ ယေကေလ့ ငါရို႕မွာ ငါရို႕ကိစၥတိကို ဆက္လုပ္နိန္ကတ္ရဖို႔စြာဗ်ာယ္။ နင့္စိတ္ထဲ၊ နင့္ႏွလံုးသားထဲမွာ စဲြနိန္ေရ ရည္ရြယ္ခ်က္တိစြာ မျဖစ္ႏိုင္လို႔ ယူဆခကတ္ေတ အသိုင္းဝိုင္းတစ္ခုလံုးကို နင္ကိုယ္တိုင္လုပ္ျပဖို႔ ရလာေရ အခြင့္အေရးအတြက္ အဂု နင့္ေခါင္းထဲမွာေရာက္နိန္ေရ အေတြးတိကို ထုတ္ပလိုက္ဖိ. .” ။ သင္းခ်ဳိတစ္ခုေလ့ ျပန္မေျပာမိ။

ေဇာ္ထူးပါးက သက္ျပင္းခ်သံထြက္လာၿပီးေက ဝင္ေျပာေရ။ “သူငယ္ခ်င္းတိအားလံုးထဲမွာ နင့္ကိုအခ်စ္ဆံုးလို႔ ငါေျပာဖူးေရမနား။ ဇာျဖစ္လို႔လဲသိလာ၊ နင့္စိတ္ဓါတ္ နင့္လုပ္ရပ္တိကိုခ်စ္လို႔။ နင္စြာ ဇာကိစၥကိုမဆို သတၱိနန္႔ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းတတ္လို႔၊ ၿပီးေက တစ္ေယာက္ေယာက္ တစ္ခုခု ျဖစ္ေက ကိုယ့္ကိစၥမဟုတ္ဆိုပနာ ၿငိမ္မနိန္တတ္လို႔။ အဂုေလ့ နင္လုပ္ခ်င္စြာတိကို လုပ္ဖို႔အခြင့္အေရး နင့္လက္ထဲမွာ ဆုတ္ကိုင္မိနိန္ဗ်ာယ္ေလ။ နင္ေတာက္ေလွ်ာက္ ႀကိဳးစားလာခစြာ၊ ေခါင္းမာလာခစြာ ေအခ်င့္အတြက္ မဟုတ္လား။ လူတိနားခ်ိန္မွာေတာင္ နင္မနားဘဲနန္႔ ၿခီလွမ္းတိ ဆက္တိုက္ လွမ္းနိန္ခစြာေလ၊ အဂု လွဂါးတစ္ဆင့္ကို တက္ဖို႔ခါမွ နင္ေနာက္တြန္႔နိန္ေက၊ အယင္ခ်ိန္တိကို ျပန္မက္ေမာနိန္ေက နင္မရပ္မနား လားခေရ ၿခီလွမ္းတိအတြက္ ဇာေလာက္ႏွေျမာဖို႔ ေကာင္းဖို႔လဲ။ ရွိကို ဆက္လားပါ။ ငါရို႕ဆိုစြာ နင့္ေနာက္ဘက္ အဝီးႀကီးမွာ ျပတ္က်န္နိန္ခစြာ ၾကာဗ်ာယ္။ ဇာေလာက္ပင္ဝီးဝီး ငါရို႕သံေယာဇာဥ္တိနန္႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားကတ္မယ္ေလ။ နင့္ကို ငါရို႕ E-Mail တိပို႔မယ္၊ နင္ေလ့ပို႔။ နင္ရွာတြိေရ ဆန္းသစ္ေတအေတြးေခၚတိ၊ လုပ္ရပ္တိ၊ သေဘာသဘာဝတိ ငါရို႕ကိုျပန္သင္ပီးေလ။ နင္လာလည္ေက တတူစစ္ေတြကိုျပန္လို႔ အားလံုးနန္႔ ဆံုကတ္ဖို႔ေလ။” သူ႔စကားအဆုံးမွာ သင္းခ်ဳိ လီကိုမႈတ္ထုတ္လိုက္ေတ။ “ေအးပါ၊ ငါေလ့ အဂုအခ်ိန္ေရာက္မွ ေနာက္ဆုတ္ခ်င္ေကေတာင္ မဆုတ္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ထားေရ။ ယေကေလ့ ငါ့ေခါင္းထဲမွာ ဇာတိဟိလို႔ ဟိနိန္မွန္းေတာင္ မသိဗ်ာယ္။ ေလယာဥ္ထက္ကို မတက္ခင္အခ်ိန္ထိ ေနာက္ဆုတ္လို႔ရေရဆိုေရ အေတြးတိ ေခါင္းထဲကို ေရာက္လာေအာင္ထိ ငါေပ်ာ့ညံ့နိန္ေရ။ ငါနင္ရို႕တိကိုလြမ္းနိန္၊ ေအာက္မိနိန္ဖို႔။ စစ္ေတြက ငါရို႕တစ္အုပ္စုလံုးကို ငါလြမ္းနိန္ဖို႔။ တန္းေဆာင္မုန္းလျပည့္က်လို႔ နင္ရို႕အားလံုးဆံုျဖစ္ေက ငါမပါႏိုင္ဗ်ာယ္။ ငါ ကေကာင္း ေခါင္းမာခဗ်ာယ္လာ မသိနန္း. . .” ။ ယင္းေလာက္ရာ ပါးစက ထုတ္ေျပာျဖစ္ေကေလ့ အမွန္ရင္ထဲမွာက ငါတက္လွမ္းရဖို႔ ေအၿခီလွမ္းအတြက္ ေၾကာက္နိန္မိစြာကို နင္ရို႕သိေအာင္မျပခစြာရာ။ ဇာကိုမွန္းမသိ ငါေၾကာက္နိန္ခေရ။

“အဟြတ္၊ဟြတ္” ေမေမ ေျခာင္းဆိုးသံကိုၾကားမွ စဥ္းစားနိန္စြာတိ လြတ္ထြက္လားပနာ အဂုပစၥကၡတ္ကို ျပန္ေရာက္လာေရ။ ၿခီသံၾကားေရ။ ေမေမ အျပင္ကိုထြက္လာစြာလာ။ “သင္းခ်ဳိ၊ သမီး အိပ္ဖိေလ။ နက္ျဖန္ခါ ပင္ပန္းနိန္ေမ၊ ထ အိပ္ဖိ”။ ပါးထက္ကမ်က္ရည္ကို ေမေမ မျမင္ေအာင္ ဆံပင္နန္႔ ကာထားလိုက္ေတ။ “သင္းခ်ဳိ မအိပ္ခ်င္သိပါေမေမ။ ေအေနရာေခ်မွာ ထိုင္ေကာင္းပါေရ။ ေမေမ အိပ္ခီပါဖိ၊ သင္းခ်ဳိ အိပ္ခ်င္လာခါ ဝင္အိပ္လိုက္ပါေမ။” “ယင္းပိုင္ဆိုေက အကၤ်ီေခ်တစ္လံုး ထပ္ဝတ္ထား၊ တဖဲ့ေခ်အီးေရေထာ။ အၾကာႀကီးေလ့ ထိုင္မနိန္ကဲ့၊ တနားေခ်ေက ဝင္ဖိနန္း” ေျပာၿပီးေက ေမေမျပန္ဝင္လားခေရ။ ပါပါနန္႔ စကားေျပာသံေခ်တိကို ၾကားရေရ။ သင္းခ်ဳိကို ခြင့္လႊတ္ကတ္ပါ။

‘ပါပါ’ . . . သင္းခ်ဳိကို အေခ်ခါကပင္ နားလည္ပီးခေရ အဖ။ လူတိက သမီးကို ကေကာင္း အလိုလိုက္ေတလို႔ ေျပာတတ္ကတ္ေကေလ့ ပါပါက သင္းခ်ဳိကို အလိုလိုက္စြာထက္ နားလည္ပီးစြာ။ အလုပ္ကလာေကေလ့ အယင္ဆံုး “သင္းခ်ဳိ ဝါ” လို႔ရွာတတ္ေတ ပါပါ။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ သင္းခ်ဳိ ရန္ကုန္ကိုလားရဖို႔ခါ ပါပါက စကားတစ္ခြန္းတည္းရာမွာေရ “ရန္ကုန္အိမ္မွာ မက်န္လိုက္ကဲ့နန္း၊ ယင္းမွာနိန္ဖို႔ဗ်ာယ္လို႔ မေျပာကဲ့။ ပါပါက သမီးမရွိေက နိန္လို႔မရတတ္” လတ္။ သင္းခ်ဳိငိုဖို႔ မ်က္ရည္တစ္စက္ အက်မခံေရ အဖေလ။ သင္းခ်ဳိကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္ပီးေရ ယင္းပါပါကို ကာဗာယူလို႔ သင္းခ်ဳိေခါင္းမာလာစြာ ေအနိန္႔အထိ။ “စစ္ေတြအိမ္မွာ တတူနိန္လို႔ မိသားစုစီးပြါး လုပ္ကတ္ေမနန္းရာ” လို႔ ပါပါေျပာတိုင္း သင္းခ်ဳိက “သင္းခ်ဳိ professional ျဖစ္ခ်င္ပါေရ ပါပါ။ မျဖစ္ႏိုင္ဆိုစြာမဟိလို႔ ျပခ်င္ပါေရ။ သင္းခ်ဳိကို အိမ္မက္မက္နိန္ေရလို႔ ေျပာကတ္ေတ လူအားလံုးကို ျပင္းျပေရအိမ္မက္ဆိုစြာ လက္တြိအေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ ပထမဆံုး ၿခီလွမ္းဆိုစြာကို ျပခ်င္ပါေရ” လို႔ ျပန္ေျပာမိခေရ။ ေအသမီး တေဇာက္ကမ္းကို ခြင့္လႊတ္ပါ။ သင္းခ်ဳိရင္ထဲမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္တိနန္႔ ျပည့္နိန္လို႔ပါ။ ႏိုင္ငံျခားကို အထင္ႀကီးလို႔မဟုတ္ပါ။ သင္းခ်ဳိလုပ္ခ်င္ေရ ဆႏၵတိက ျပည္တြင္းမွာနိန္ပနာ သင္းခ်ဳိလုပ္ႏိုင္ေရ အတိုင္းအတာထက္ အဆမတန္ မ်ားနိန္လို႔ပါ။ သင္းခ်ဳိမွာေလ့ အခ်ိန္အတိုင္းအတာဟိပါေရ။ သင္းခ်ဳိ Target ကိုေရာက္ၿပီးေက ျပန္လွည့္လာဖို႔စြာပါရာ။ ယင္းအခ်ိန္ဆိုေက ေမေမ၊ ပါပါရို႕ ေအပိုင္ စိုးရိမ္ခံစားရေအာင္ မလုပ္ပါဗ်ာယ္။ မိဘနားမွာ နိန္ပနာ သင္းခ်ဳိရင္ထဲက ရည္ရြယ္ခ်က္တိကို တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္လီပါဖို႔ဗ်ာယ္။ အဂု ေလာေလာဆယ္ေတာ့ေက သင္းခ်ဳိ ေခါင္းမာပါရစီဦး။

သင္းခ်ဳိေလ့ ေၾကာက္နိန္မိစြာပါဗ်ာယ္။ ယေကေလ့ ပါပါနန္႔ ေမေမက သင္းခ်ဳိကို ယံုၾကည္မႈပီးပါ။ ပါပါရို႕ယံုၾကည္မႈစြာ သင္းခ်ဳိအတြက္ ခြန္အား၊ သတၱိ။ ရွိဆက္ေရ ၿခီလွမ္းတိုင္းမွာ “ငါ့ကို ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္နိန္ကတ္ေတ” ဆိုေရ အေတြးနန္႔ အားလံုးကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ခြင့္ရေအာင္ သင္းခ်ဳိကို ယံုၾကည္ေၾကာင္း ျပပီးပါ။ သင္းခ်ဳိကို လိုအပ္ေတလူတိအတြက္ သင္းခ်ဳိ ကိုယ့္စြာကိုယ္ အသံုးခ်ခြင့္ပီးပါ။ သင္းခ်ဳိ အိမ္ျပတင္းေပါက္အျပင္ကို လွမ္းၾကည့္ခြင့္ျပဳပါ။ ျမင္ခရေရ ပတ္ဝန္းက်င္ေခ်အတြက္၊ ကမ္းလက္ကို ေမွ်ာ္လင့္နိန္ကတ္ေတ ႏွလံုးသားေခ်တိအတြက္ သင္းခ်ဳိ ေခါင္းမာခ်င္ပါေရ။ ေအမိဘက မြီးလာေရ ေအသမီးစြာ လူသားဆန္ေရ စိတ္ဓါတ္နန္႔ လုပ္ရပ္ေခ်တိကို လုပ္ခြင့္ရပါရစီ။ အေခ်ခါ ေဖ့သာအလိတ္ေခ်ေကာက္ရလို႔ ငိုခေရ ေအသမီးကို ေမေမ ေကာင္းခ်စ္ေတလို႔ ေျပာဖူးပါေရေလ။ အဂုေလ့ အျခားလူတိမ်က္ရည္ ေအပါးမွာ က်ပီးပါရစီ။ သူရို႕တိမ်က္ရည္ကို ေအလက္နန္႔ သုတ္ပီးပါရစီ။ သူရို႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တိကို ေအႏွလံုးသားထဲမွာ ထပ္တူေမွ်ာ္လင့္ပီးခြင့္ျပဳပါ။ ကိုယ့္မ်က္စိ ရွိတျမင္ မဟုတ္ဘဲနန္႔ ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးကို မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္ခြင့္ ရခ်င္ပါေရ။ ႏြီးထြီးမႈကို လိုအပ္နိန္ေရ လူအားလံုးကို ေမတၱာတရားနန္႔ လႊမ္းဖက္ထားပီးခ်င္ပါေရ။ ကမ္းလက္ေခ်တစ္ဘက္ ေစာင့္စားနိန္ေရလူတိကို ေအလက္ႏွစ္ဘက္နန္႔ တတ္ႏိုင္သမွ် လက္တဲြထားခ်င္ပါေရ။ ယင္းတြက္နန္႔ သင္းခ်ဳိ ရင္ထဲမွာဟိနိန္ေရ ေၾကာက္ရြံ႕မႈ၊ မိသားစုနန္႔ဆိုင္ေရ ခံစားခ်က္တိနန္႔ သိမ္ငယ္မႈတိကို သိုဝွက္ထားပါရစီ။ ပါပါ၊ေမေမရို႕ရင္ထဲကိုေလ့ မျမင္ကန္ေဆာင္ခြင့္ ပီးပါ။ ေအသမီး မလိမၼာ မိုက္မဲစြာကို သိပါေရ။ ယေကေလ့ ဆက္မိုက္မဲခြင့္ကို ပီးပါ။ သင္းခ်ဳိကို “ငါ့သမီးစြာ အရာအားလံုးကို လုပ္ႏိုင္ေရ”လို႔ ႏွစ္သိမ့္ေရ အၿပဳံး လက္ေဆာင္ပီးပါ။ ယင္းအၿပံဳးကို အေဆာင္အျဖစ္ ႏွလံုးသားနန္႔ မကြဲမကြာ တစ္သက္လံုး ေဆာင္ထားပါေမ။

လီေခ်တဟုတ္တိုက္လိုက္ခါ မ်က္ရည္တိ ေျခာက္နိန္ေရ ပါးျပင္ႏွစ္ဘက္က တင္းပနာ ခံစားလိုက္ရေရ။ ၿပံဳးၾကည့္လိုက္ေတ။ ကိုယ့္စြာကိုယ္ ျပန္ၿပံဳးၾကည့္လိုက္ေတ။ တနားက ရပ္ထားလိုက္ေတ နာရီကိုေလ့ ျပန္လားခြင့္ ပီးလိုက္ေတ။ လြတ္လပ္ခြင့္ပီးလိုက္စြာနန္႔ သူကေလ့ ညွာသံပီးပနာ သူ႕တာဝန္ကိုသူ ထမ္းေဆာင္နိန္ယင့္။

ဝရံတာ သံပန္းတန္းခါးကိုဖြင့္ဗ်ာယ္ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္လို႔ အားရပါးရ လီရႈပလိုက္ေတ။ ေအဝရံတာမွာ တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ပနာ ေအပိုင္ညည့္မ်ဳိးတိကို ျဖတ္ေက်ာ္လာခစြာ ၂ ႏွစ္ေတာင္ ေက်ာ္လာခဗ်ာယ္ မနား။ တရက္တရီ မိုးတလင္းစာထိုင္ရြီးျဖစ္ခေရ၊ တရက္တရီက်ေကေလ့ ေတာင္စိုင္ရြီမရ စဥ္းစားနိန္ခယင့္။ တခါတလီ ေတးခင္းေခ်တိ အသံဖဖြေခ် ညည္းနိန္ခေရ။ ဒရင္းဘတ္မွာ မိုးအလင္းအိပ္ပါလားေရ ညည့္တိေလ့ဟိခေရ။ ေအနိန္႔ၿပီးေက ေနာက္ ၃၊ ၄ ႏွစ္ၾကာေအာင္ထိ ေအေနရာေခ်နန္႔ ဝီးနိန္ရဖို႔ေထာ။

ဟို၊ ေဒ စဥ္းစားပလိုက္စြာ မိုးထ ၄ နာရီခြဲလို႔ ေမေမေတာင္ ဘုရားရွိခိုးဖို႔ ထလာဗ်ာယ္။ “ယာ၊ သမီး၊ ေအသူေလ တစ္ညည့္လံုး မအိပ္ေထာ၊ အဝီးကိုေရာက္မွ နိန္မေကာင္း ျဖစ္နိန္ဖို႔သိ၊ လား လား၊ တနားေခ်ဒါဖဲ့ လွဲပစ္ခီ။ ၆ နာရီေလာက္ခါ ေမေမႏႈိးမယ္”

“ေမေမ၊ တရားထိုင္ဖို႔ လာစြာပါမနား၊ သင္းခ်ဳိ မအိပ္ခ်င္ပါ၊ ေမေမနန္႔ တတူ တရားထိုင္ပါေမေလ။” ဆိုပနာ သားအမိႏွစ္ေယာက္ ဓါတ္လယ္ အသွ်င္ဘုရား တရားေခြကိုဖြင့္လို႔ တရားထိုင္ကတ္ေတ။ သင္းခ်ဳိကေတာ့ တရားထိုင္နိန္ယင္း အျပင္ကို တခ်က္ေရာက္လိုက္၊ ျပန္သိပီးလိုက္နန္႔ လည္နိန္တုန္းသိ။ ၁ နာရီ တရားထိုင္ၿပီးေက Breakfast စား၊ ရီမိုးခ်ဳိးလို႔ ေလဆိပ္ကိုဆင္းဖို႔ လုပ္ကတ္ေတ။ အားလံုး အဆင္သင့္ျဖစ္နိန္ေက ဘုရားရွိခိုးေရ။ ၿပီးေက ေမေမ၊ ပါပါကို ရွိခိုးေရ။ ေမေမကေတာ့ ဆုတိ ေကာင္းပီးနိန္ယင့္။ ပါပါက တစ္ခြန္းတည္းရာ ေျပာေရ။

“စိတ္ပင္ပန္းမခံကဲ့၊ လာခ်င္ေက အခ်ိန္မရြီးျပန္ပါလတ္၊ ပါပါရို႕ ေစာင့္နိန္ေရ။” ေျပာၿပီးေက ထလားခေရ။

Taxi ထက္မွာ ပါပါက ရွိက၊ ေမေမနန္႔ သင္းခ်ဳိက ေနာက္က။ ေမေမ တစ္လမ္းလံုး တတြတ္တြတ္မွာေရ။ “ေပေပေတေတ မနိန္ကဲ့။ က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္၊ မမေခ်ပိုင္ သပ္သပ္ယပ္ယပ္ ဆင္ျပင္လို႔ေခ်နိန္၊ စာႀကိဳးစား၊ ညည့္မအိပ္ပဲ စာမဖတ္ကဲ့ကား၊ အားလံုးကို သတိဝီရိယနန္႔ အလွပေခ်နိန္၊ အစားအစာကို ပံုမွန္စားရဖို႔၊ တစ္ခုခုျဖစ္ေက အိမ္ကိုေျပာ၊ မိဘ အခ်ိန္တိုင္း အသင့္ဟိနိန္ေရ၊ တစ္ေယာက္တည္း ႀကိတ္ၿပီးေက ေခါင္းမမာကဲ့၊ လူကိုသည္းခံ၊ လူတိုင္းကို နားလည္မႈပီးလိုက္။ သနားညွာတာေရစိတ္၊ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ကို ရင္ထဲမွာထည့္ထား၊ လူတိဆိုးေက ဆိုးပတ္စီ၊ ကိုယ္မဆိုးစီကဲ့။ ဘုရား၊ တရားကို မမိကဲ့။ ကိုယ္တိုင္သိၿပီးေက လုပ္ရဖို႔၊ ဇာကိုမဆို ဟူးဟူး ဒိုင္းဒိုင္း မဆံုးျဖတ္ကဲ့။ စိတ္ျမန္စြာကို ေလွ်ာ့. . .” ။

ပါပါက တစ္ခြန္းေလ့ မေျပာ၊ သက္ျပင္းတိကိုရာ ခ်ၿပီးေက သင္းခ်ဳိကိုေတာင္ မၾကည့္ဗ်ာယ္။ ေမေမေလ့ ေျပာရာေျပာနိန္စြာ တစ္ေခါက္ေခ်ေတာင္မၾကည့္။ သင္းခ်ဳိေလ့ တစ္ေယာက္ကိုေလ့ မၾကည့္ဘဲ မ်က္လံုးေအာက္နားကနိန္ ဖိုင္ကိုေထာင္လို႔ ကာထားလိုက္ေတ။

ေအၿခီလွမ္း၊ ေအစိတ္ဆႏၵတိအတြက္ ဥေပကၡာျပဳထားရေရ အရာတိ မ်ားမွန္းမသိ မ်ားနိန္ယင့္။ လုပ္ခ်င္ေရ ဆႏၵတစ္ခုတည္းကိုရာ သိၿပီးေက ႏြီးထြီးမႈ၊ သံေယာဇာဥ္ဆိုစြာကို ပပါးလလွပ္လို႔ ထင္ခမိစြာ၊ အဂုမွ ဇာေလာက္ ခံရခက္ေလ ကိုယ္တိုင္အသိဆံုး။ ယေကေလ့ အေနာက္မွာ ေဖါင္ကိုဖ်က္ပစ္ခဗ်ာယ္ျဖစ္လို႔ ျပန္လွည့္ဖို႔ အေၾကာင္းကမဟိဗ်ာယ္။

ေလဆိပ္ကိုေရာက္ေက လုပ္စရာဟိစြာတိကို လုပ္ယင္းနန္႔ အခ်ိန္ကုန္ ယင္လိုက္ေတပင္က။ ေလယာဥ္ကိုဝင္ဖို႔ အခ်က္ပီးနိန္ဗ်ာယ္။ ေနာက္ကို လွည့္မၾကည့္၊ လက္ေတာင္မျပခ၊ ရွိကိုရာစူးစိုက္ၿပီးေက ထြက္လာခေရ။ မာန္တင္းထားေရၾကားက သစၥာေဖါက္ပနာ ၿခီမကို စက္ခနန္းက်လာေရ ရီစက္တစ္ေပါက္ သင္းခ်ဳိမ်က္ႏွာကို ေနာက္လွည့္ခြင့္မပီး။ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေနာက္လွည့္ပနာ ၿပီးပလိုက္ေတ ၿခီလွမ္းတိစြာ စိတ္ကူးတိရာျဖစ္နိန္ယင့္။ ျပန္လွည့္ၿပီးခ်င္ေရစိတ္ကို အလိုလိုက္ဖို႔ သတၱိ လံုလံုေလာက္ေလာက္ မဟိခ။ သံေယာဇာဥ္တိနန္႔ ခ်ဳိင္ထားေရ ေအၿခီေထာက္တိ လီးလိုက္ေတပင္က။ ယင္းၿခီေထာက္တိကို အဓမၼသယ္(ဆြဲငင္)ယင္း ေလယာဥ္ပ်ံထဲကို တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းဝင္မိခေရ။ မိုက္မဲစြာကလြဲလို႔ သတၱိမဟိေရ သင္းခ်ဳိ ေလယာဥ္ ေကာင္းကင္ကို ပ်ံအတက္ခါမွ ႏွလံုးသားျပဳတ္က်က်န္ခယင့္ေလ…..

သင္းခ်ဳိ


စာရီးျခင္းစြာ သင္းခ်ဳိအတြက္ ႏွလံုးသားလမ္းေၾကာင္း ဖြင့္ေရနိန္ရာ၊ စိတ္ထြက္ေပါက္ပီးေရနိန္ရာ၊ ဆႏၵတိကို တခ်က္ေခ် ေခြ်းသိပ္ပီးေရနိန္ရာ။ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုေအာက္မွာ ေအေဘာင္ထဲက မထြက္ဘဲ စာရီးပီးပါဆိုေက သင္းခ်ဳိ သုညရာရဖို႔အေသခ်ာ။ စာရီးဖို႔ စည္း၊ ေဘာင္ အတားမဟိေရ သင္းခ်ဳိ စာရီးမေကာင္းပါ။ သင္းခ်ဳိ စာကို ဆႏၵနန္႔ရီးေရ၊ အိပ္မက္နန္႔ရီးေရ၊ ႏွလံုးသား ကို သြီးလို႔ရီးေရ။ သင္းခ်ဳိ စာကို ဆႏၵနန္႔ဖတ္ေတ၊ ရင္ဘတ္နန္႔ဖတ္ေတ၊ ႏွလံုးသားတန္းခါးကို ဖြင့္လို႔ဖတ္ေတ။ တခါတလီ စိတ္ထဲမွာဟိစြာကိုု ခ်ရီးေရ၊ တခါတလီ ခံစားရစြာကို ခ်ရီးေရ။ အေခ်ခါကနိန္ အက်ယ္ႀကီးမငိုတတ္။ ခံစားရေက စာအုပ္ထဲမွာခ်ရီးထားလိုက္ေတ။ ယင္းပိုင္အလုပ္တိအတြက္နန္႔ မိသားစုပါးမွာ ဝိုင္းရယ္ခံခရေရ။ “သမီးႀကီးေက ဇာလုပ္ဖို႔လဲ”ဆိုေရ မိန္းခြန္းကို “ကေလာင္ကိုင္ဖို႔” လို႔ ၾကႀကီးက်က်ယ္ ျပန္ေျဖမိေရအတြက္ ၉ႏွစ္သမီးေခ် အသတ္ခံဖူးခေရ။ ဆရာဝန္လုပ္ဖို႔လို႔ေျပာခိုင္း၊ ရည္ရြယ္ခိုင္းေရ စကားတိကို ခါးခါးသီးသီးေခါင္းခါၿပီးေက ကေလာင္ကိုင္ဖို႔လို႔ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေခါင္းမာ ပနာ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုကိုယ္ ကတိအခါခါပီးခေရ။ ယင္းအရြယ္ကနိန္ မာခေရ ေခါင္းကို မြီးပီးလိုက္ေတ မိဘကိုယ္တိုင္က လက္ဖ်ားခါခကတ္ပါယင့္။ စာတိရီးေရ၊ အဆုတ္ခံခရေရ။ ေဘာင္မဝင္ စည္းမဟိေရစာတိ လစ္လ်ဴရႈ ခံခရေရ။ စာကိုရီးေရ အေတြး၊ ဆႏၵ၊ ႏွလံုးသားမွာေလ့ ေဘာင္မဟိေရအတြက္္ သင္းခ်ဳိစာတိ ေဘာင္မဟိစြာကေတာ့ေက မဆန္းပါေလ။ တခ်ဳိ႕က ေလွာင္ ကတ္ေတ၊ တခ်ဳိ႕က အားပီးေရ၊ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ေက ဖာသိဖာသာ။

ေလာကႀကီးထဲက မ်က္ဝန္း၊ ႏွလံုးသားနန္႔ ခံစားခ်က္တိကို ရင္ဘတ္ခ်င္း၊ ႏွလံုးသားခ်င္း၊ ခံစားခ်က္ခ်င္း ဖတ္ပီးရစြာကို မက္ေမာမိေရ။ ႏွလံုးမွာ အခန္းဇာႏွစ္ခန္းလဲ သင္းခ်ဳိ စိတ္မဝင္စားခ။ ႏွလံုးသားထဲက ငိုသံ၊ ညည္းညဴသံနန္႔ ေတာင့္တသံတိကို နားစိုက္ေထာင္ဖို႔ရာ အားယူခေရ။ သူရို႕ရင္ထဲမွာ ၿမိဳသိပ္ထားရစြာတိ ဇာေလာက္မ်ားေလလို႕ရာ ရွာခ်င္ခေရ။ ႏွလံုးသားခ်င္း နားေထာင္၊ ႏွလံုးသားနန္႔ ဘာသာျပန္ဖို႔ ႀကိဳးစားနိန္ခေရ။ အခ်ိန္တိရာ ကုန္မွန္းမသိ ကုန္လားေရ။ စာရီးစြာ စာအုပ္တိေလ့ တစ္အုပ္ၿပီးတစ္အုပ္ ခံုထက္မွာ ပံုတက္လာေရ။ သင္းခ်ဳိ စာရီးလက္ရာ တက္မလာခ။ တိုးတက္လာစြာတစ္ခုက လူတိ၊ မိသားစုတိနန္႔ အယူအဆတိ ေသြဖီလာေရ။

ေက်ာင္းခန္းထဲက အဆိုးဆံုးလို႔ ေျပာတတ္ကတ္ေတ ေက်ာင္းသား နန္႔႔တတူ မုန္႔ဝယ္စားတတ္လာေရ။ သူ႔အေၾကာင္း ကိုယ့္အေၾကာင္း ထိုင္ေျပာ ျဖစ္ကတ္ေတ။ သူ ေက်ာင္းထြက္ၿပီးေရအေၾကာင္းတိကို မိန္းျဖစ္၊ ေျပာျဖစ္ ကတ္ေတ။ လူတိက ေကာင္းရိုင္းေရ ဆိုးေရလို႔ ေျပာကတ္ေတသူက ေနာက္ဆံုးခါ သင္းခ်ဳိကို ညမေခ်လို႔ ေခၚတတ္လာေရ။ သူ႔မွာေလ့ သူ႔ အယူအဆ သူ႔ဇာတ္လမ္းေခ်နန္႔ သူ။ သူကမိန္းဖူးေရ “ မမေခ်တိက ငါ့ကို ေၾကာက္ကတ္ေတ၊ နင္ငါ့ကို မေၾကာက္လား” လတ္။ ငါ နင့္ကို တစ္ခါေလ့ မေၾကာက္ခလို႔ သင္းခ်ဳိ ျပန္ေျဖလိုက္ေတခါ သူေကာင္းရယ္ေရ။ သူ႔ အေၾကာင္းတိကိုေလ့ စာအုပ္ထဲမွာ ရီးထားခေရ။ သူ႔ကို ဇာျဖစ္လို႔ ဆိုးေရလို႔ သတ္မွတ္ခကတ္ေလ မသိ။ သူ႔ကိုသတ္မွတ္ထားကတ္ေတ “ဆိုးေရ” ဆိုေရ ေဝါဟာရနန္႔၊ ဆိုးေၾကာင္းကိုသိသာေအာင္ ေဖၚထုတ္ျပကတ္ေတ အၾကည့္တိ က သူ႔ကို ပိုဆိုးစီဖို႔ တြန္းအားတိ မဟုတ္လားဆိုေရ မိန္းခြန္းတိ၊ အယူအဆတိ ေခါင္းထဲကို တန္းစီလို႔ ဝင္ေရာက္လာေရ။ အမွန္ဆိုေက ဆိုးေရ ဆိုေရစကားတိက သူ႔ကို ဆိုးဖို႔ပါမစ္ ပီးလိုက္ေတပိုင္။

အခန္းထဲက အလိမၼာဆံုးနန္႔ေလ့ စကားတိေျပာျဖစ္ကတ္ယင့္။ တခါတလီ သူလုပ္ခ်င္ေရ ဆႏၵအမွန္တိကို အလိမၼာဆံုးဆိုေရ သူ႔ဂုဏ္ပုဒ္နန္႔ တားဆီးခ်ဳိးဖ်က္ ခံထားနိန္ရေရ။ တခါတလီ သူ႔မွာ ယင္းဂုဏ္ပုဒ္နန္႔ လိုက္ေအာင္ ေစာင့္စည္းနိန္ရစြာက ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး။ သူေလ့ သနားဖို႔ေကာင္း ျပန္ေရ။ သူ႔မ်က္လံုးတိကလြဲေက သူ႔စကားလံုးတိ၊ အမူအယာတိက ပြင့္လင္းဖို႔ ခက္ခဲေရလို႔ သင္းခ်ဳိထင္ျမင္မိခေရ။ စာအုပ္စင္မွာ သူ႔အေၾကာင္းကိုရီးထားေရ စာအုပ္တစ္အုပ္တိုးလာချပန္ေရ။ စာရီးလက္ရာက တက္မလာသိမ့္။

သင္းခ်ဳိရို႕အိမ္နားက အေက်ာ္ဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ေတ စားပြဲထိုးေခ် တိနန္႔ေလ့ စကားေျပာျဖစ္ေတဗ်ာယ္။ သင္းခ်ဳိထက္ အမ်ားႀကီးငယ္ေရ ၁၁ ႏွစ္၊ ၁၂ ႏွစ္ အရြယ္ ယင္းအေခ်တိ ပက္ခံုးထက္မွာ သင္းခ်ဳိထက္ႀကီးေရ တာဝန္တိနန္႔။ သူေျပာလိုက္ေက သူ႔ေမေမ၊ သူ႔ညီေခ်၊ သူ႔ညီမေခ်။ ပင္ပန္းေကေလ့ ယင္းအေၾကာင္းကိုေျပာတိုင္း သူ႔မ်က္ဝန္းထဲမွာ အေရာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖတ္ၿပီးလားေရ။ သူ႔ႏွလံုးသားကအရိပ္ မ်က္ဝန္းမွာ လာထင္ဟပ္ေတ ထင္ယင့္။ ေျပာနိန္ယင္းနန္႔ မ်က္ရည္တိ စီးက်လာဖို႔ဗ်ာယ္ပိုင္၊ ခ်က္ခ်င္းပင္ ပန္းတိပြင့္လားဖို႔ အၿပံဳးတိနန္႔၊ တိုက္ပြဲဝင္ဖို႔ စစ္သူႀကီးတစ္ေယာက္ပိုင္ေလ့ ရဲရင့္နိန္ယင့္။ ယင္းအခ်ိန္ဆိုေက သူ႔မ်က္လံုးေခ်တိ သက္တန္႔တစ္စင္းပိုင္ အေရာင္စံုလို႔၊ အရည္ႀကိဳင္တိလဲ့လို႔ ေကာင္းလွေရ မ်က္ဝန္းေခ်တိရာမနား။ ေဘးကပံ့ပိုးဖို႔ eyes shadow မလို၊ ကာလာ မလို။ ေအပိုင္မ်က္ဝန္းေခ်တိကို ၾကည့္ရစြာ ကမာၻေက်ာ္ဆိုေရ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္တိနန္႔ အဓိပၸါယ္ေဖၚရခက္ေတ (ပြင့္လင္းမႈမဟိေရ) မိုနာလီဇာအၿပံဳးကို ၾကည့္ရစြာထက္ ပိုသေဘာက်မိ သိမ့္ေရ။ သူစားပြဲထိုးနိန္ေရအခ်ိန္တိဆိုေက အၿပံဳးဆိုေရ မ်က္ႏွာဖံုးကို တပ္ထားယင့္။ ယင္းအခ်ိန္ သူ႔အၿပံဳး၊ သူ႔လႈပ္ရွားမႈတိ ပိရိေသသပ္ေကေလ့ ရီခ်င္းတူေကေတာင္ အတက္အက်ဟိေရ ပင္လယ္ျပင္ကို ၾကည့္ရစြာနန္႔၊ ရီသီနိန္ေရ ကန္ရီျပင္ကို ၾကည့္ရစြာပိုင္ ကြာျခားေရ။ သူဇာေလာက္ၿပံဳးၿပံဳး သူ႔မ်က္လံုးတိက အဓိပၸါယ္မဟိ သီဆံုးနိန္ေရ။ သူ႔အေၾကာင္းကိုေလ့ စာရီးထားလိုက္ေတ။

အရာရီးျဖစ္လိုက္စြာက အိမ္နားက အမည္းေရာင္ ခြီးမႀကီး အေၾကာင္း။ သူ႔ကို အစခါ သင္းခ်ဳိ သတိမထားမိခ။ သူအေခ်မြီးခါမွ သူ႔မိခင္စိတ္နန္႔ အျပဳအမူက သင္းခ်ဳိကို ညိွဳ႕ငင္ယူလားစြာ။ ဇာနိန္ရာတိကို အစာလားစားေလ့ေတာ့ခါမသိ၊ တခါတလီ ေခ်ာင္းတိကူးလို႔ လာစြာကိုေလ့ ျမင္ယင့္။ တစ္ရက္နိန္႔ သင္းခ်ဳိရို႕အိမ္ ရွိတတည့္မွာ အန္ပလိုက္ေတဗ်ာယ္္။ ျဗဳန္းခနဲခါ သင္းခ်ဳိ ရြံလားေရ။ သူ႔ကို လိုက္ထုတ္ပလိုက္ဖို႔လို႔ စဥ္းစားမိၿပီးေက အားယူလိုက္ခါမွ အဲ . . . တြိလိုက္ရေရျမင္ကြင္းက သင္းခ်ဳိ ဆို႔နင့္လားလာ၊ မွင္သက္လားမိလာ အေသခ်ာေဝခြဲဖို႔ခက္ေတ ခံစားခ်က္တစ္မ်ဳိး ရင္ထဲမွာ နစ္ပနာဝင္လားေရ။ သူ႔အေခ် အျဖဴ၊အမည္း အေရာင္စံုေခ်တိက ေခါင္းေခ်တိ တိုးပနာ၊ ေဝွ႔ပနာ ယင္းအန္ဖတ္ကို အလုအယက္ စားနိန္ကတ္စြာကိုး။ အမိေသခြီးမႀကီးက ေဘးနားေခ်မွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လို႔။ အမွန္က သူစားလာစြာမဟုတ္ သူ႔ဝမ္းထဲမွာ ၿမိဳထားပနာ ပါဆယ္ဆြဲလာစြာ။ သူ႔ရင္ထဲမွာ ပီတိျဖစ္နိန္ဖို႔ထင္ယင့္။ ေက်နပ္နိန္ဖို႔ထင္ယင့္။ တရားလြန္ရြံတတ္ေတ သင္းခ်ဳိတစ္ေယာက္ ေနာက္ဆိုေက ခြီးမႀကီးအန္ဖတ္ကို ၾကည့္ရစြာ ကဗ်ာေကာင္းတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ရစြာပိုင္၊ ယင္းအပံုထဲက တန္ဖိုးဟိစြာတိ ထြက္လာဖို႔ပိုင္၊ ေကာင္းလွေရ ညစာရႈခင္းကို ၾကည့္ရစြာထက္ အရသာဟိေရ ပိုင္ ခံစားလာရေရ။ ယင္းအန္ဖတ္ပံုထဲမွာ ထၾကြပနာ ပ်ံ႕ႏွံ႔နိန္ေရ ေမတၱာနန္႔ ေစတနာကို ထထင္းရွရွားျမင္နိန္ရယင့္။ ေအပိုင္ သဘာဝကို ေမတၱာကို ျမင္ခြင့္၊ ၾကည့္ခြင့္၊ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပီးခြင့္ ရစြာအတြက္ ကေကာင္း ေက်နပ္မိခပါေရ။ ယင္းအလုပ္ကို သူနိန္႔တိုင္းမပ်က္မကြက္ လုပ္နိန္ခစြာ။ ယေက သူ႔အတြက္ေလ့ စာရီးပလိုက္ေတဗ်ာယ္္။ ရီးစြာေတာ့ေက ရီးေရ၊ သိေရအတိုင္း လက္ရာကတက္မလာပါသိမ့္။

ေအပိုင္နန္႔ ေက်ာင္းတက္ခါ ေက်ာင္းက ဒျပဳတ္ပင္ အေၾကာင္းကို ေလ့ ရီးေရဗ်ာယ္။ အုပ္စုလိုက္ ထီးကို မယ္ဒလင္ပိုင္တီးလို႔ ေတးခင္းဆို ကတ္စြာအေၾကာင္း၊ ခ်ိန္းႀကိဳးျပဳတ္က်ေရ စက္သီးအေၾကာင္း၊ ဟိုအေၾကာင္း၊ ေအအေၾကာင္း ရီးလာခစြာ။ အိ္မ္မွာေလ့ အေျပာခံပနာ ရီးခပါယင့္။

အလုပ္ စလုပ္ဖူးေရအခ်ိန္ ေရာက္စြာနန္႔ ေငြခိုးျပည့္နိန္ေရ မ်က္လံုးတိကို စျမင္ဖူးလာခေရ ။ ျမင္ကြင္းအသစ္၊ ေလာကအသစ္ကို ျမင္ရခါ ရီးခ်င္စြာလက္တိ ယားစိ၊ ယားစိ။ လူတစ္ေယာက္ရင္ထဲက ကိုယ္က်င့္ ကတိသစၥာထက္ ကတိအတြက္ စာရြက္ထက္မွာ ထိုးထားေရ ယင္းလူ လက္မွတ္ကို ပိုလို႔ယံုၾကည္လက္ခံေရ အသိုင္းအဝိုင္း။ ထိုလူကို ထိုပိုင္၊ ေအလူကို ေအပိုင္ စြပ္စြဲပလိုက္ေတ အေတြးတိ၊ အကဲစမ္းေရ မ်က္ဝန္းတိ။ တမင္တကာ ျမင္ေအာင္ျပလာ၊ ဖံုးယင့္သားနန္႔ မလံုစြာလာမသိ ထထင္းႀကီး ျမင္လာရေရ။ ယင္းမ်က္ဝန္းတိနန္႔ နိန္သားက်နိန္ေရ သူရို႕ကို ေၾကာက္ေလ့ ေၾကာက္ခေရပိုင္၊ သနားေလ့ သနားမိခေရ။ သူရို႕တိကို မိန္းၾကည့္ခ်င္ေရ မိန္းခြန္းတိေလ့ ရင္ထဲမွာ အျပည့္ဟိနိန္ခယင့္။ လူတိစြာ အိပ္နိန္ေရ အခ်ိန္ဆိုေက ဟန္ေဆာင္မႈမဟိ ပကတိ ရိုးသားနိန္တတ္ေတဆိုပနာ ၾကားဖူးထားလို႔ (အိမ္ကလူအားလံုးကို လိုက္ၾကည့္ထားလိုက္ဗ်ာယ္္) ယင္းသူရို႕တိ အိပ္နိန္ေရ မ်က္ႏွာေခ်တိကိုေလ့ ျမင္ဖူးခ်င္ခေရ။ ေလာဘ၊ ေငြခိုးတိ ကင္းစင္နိန္ေရ သူရို႕မ်က္ႏွာေခ်တိက ဇာပိုင္ေခ်ဟိဖို႔လဲခ်င့္။ သူရို႕တိ ေလ့ တစ္ခ်ိန္ေလာက္ေတာ့ေက ရိုးသားကတ္ဖို႔စြာရာေလ။ အိပ္ယာက ထစြာနန္႔ မ်က္ႏွာဖံုးကို ေကာက္စြပ္ထားရေရ သူရို႕ဘဝတိကို သနားမိလို႔ေလ့ စာရီးထားလိုက္ယင့္။ သူရို႕ကေတာ့ေက သူရို႕မ်က္ႏွာဖံုးတိနန္႔ သူရို႕ နိန္သားတက် ။

စာအုပ္တိထဲမွာေလ့ စ်ီးကအသုတ္စံုပိုင္ အေၾကာင္းအရာအစံု၊ ရခဲသုတ္တစ္ခြက္ပိုင္ အေရာင္တိစံုလို႔။ အယင္ေလ့ ရီးခေရ၊ အဂုေလ့ ရီးနိန္တုန္း၊ ေနာက္ေလ့ ရီးနိန္ဖို႔သိမ့္။ ေအႏွလံုးသားကို၊ အျမင္တိကို ေဘာင္ခတ္ထားလို႔ မရေရ သင္းခ်ဳိ၊ ေဘာင္မဝင္ေရ စာတိကို ရီးနိန္မိတုန္း သိမ့္ပါ။ စာအုပ္ဝယ္၊ ခဲတံဝယ္၊ ေဘာပင္ဝယ္နန္႔ မုန္႔စားေဖ့သာတိေလ့ စာရီးခံုထက္မွာ ဘဝေျပာင္းလို႔ရာလားခေရ သင္းခ်ဳိကေတာ့ေက ညံ့ဖ်င္းတုန္း၊ ေခါင္းမာနိန္တုန္းပါဗ်ာယ္္ ။

သင္းခ်ဳိ

အဂုတေလာ တခ်ဳိ႕ရခိုင္သားေခ်တိ မိန္းစြာ မိန္းခြန္းတစ္ခုကို ေကာင္းႀကံဳလာရပါေရ ။ အားလံုးကို မဆိုလိုပါ။ မိန္းခြန္းက "ရခိုင္သမေခ်တိက ရခိုင္သားေခ်တိကို မႀကိဳက္ကတ္ပါလာ" ။ ေအမိန္းခြန္းအတြက္ ေျဖဖို႔အေျဖ အကြ်န္႔မွာ အဆင္သင့္ရွိပါေရ ။ ယေကေလ့ေသာ့ ယင္းအေျဖစြာ မမေခ် အားလံုးကိုယ္စားလို႔ မဆိုႏိုင္ပါ ။ အကြ်န္နန္႔ ထိစပ္ဆက္ႏြယ္နိန္ေရထဲက မမေခ် အမ်ားစုကို ခင္မင္ယင္း ၊ ေပါင္းသင္းယင္း ရလာေရ အခ်က္ေခ်တိပါ။ အကြ်န္ကိုယ္တိုင္ေလ့ လက္ခံေရ အခ်က္ေခ်တိပါ ။

ရခိုင္သမေခ်တိအတြက္ ေယာက္်ားေခ်တစ္ေယာက္ေရ ရခိုင္သားျဖစ္ခါကပင္ ၄၀ % ေအာ္တို အားသာခ်က္ရွိခပါဗ်ာယ္ ။ ရခိုင္သမေခ်တိက ရခိုင္သားေခ်တိကိုရာ လိုခ်င္ကတ္ပါေရ ။ ယေကေလ့ တစ္ဘဝလံုးလက္တြဲလားဖို႔ ယင္းရခိုင္သားေခ်ေရ ရခိုင္သားျဖစ္နိန္ရံုနန္႔ေတာ့ေက တစ္ဘဝစာ မလံုေလာက္ႏိုင္သိဆိုစြာကို လက္ခံႏိုင္ကတ္ဖို႔ထင္ပါေရ ။

အဂုေခတ္မွာ မမေခ်အမ်ားစုစြာ ပညာေရးကို တစိုက္မတ္မတ္လိုက္စားပနာ ကိုယ့္စြာကိုယ္ရပ္တည္ႏိုင္စြမ္း ပိုရွိလာကတ္ပါေရ ။ ႏိုင္ငံတကာမွာ ရင္ေဘာင္တန္းပနာ ရပ္တည္လာႏိုင္စြမ္းေရ ယင္းမမေခ်တိ ရင္ထဲကို ထိုးေဖါက္ဝင္ဖို႔ အေမာင္ရခိုင္သားေခ်စြာ "ကေကာင္းခ်စ္ပါေရ ၊ ျမတ္ႏိုးပါေရ ။" ဆိုေရ စကားတစ္ခြန္းတည္းနန္႔ရာဆိုေက ေနာက္ထပ္ ၅ % ထပ္ေပါင္း (၄၅ %)။ ယင္း ၄၅ % ကပင္ ထပ္တက္လီဖို႔ မဟုတ္ပါဗ်ာယ္ ။

လူတစ္ေယာက္ကို အထင္ႀကီးမိလားေက ၊ ေလးစားမိလားေက အျခားအရာတိထက္ ထိုးေဖါက္ႏိုင္စြမ္း ပို လ်င္ပါေရ ။ ယံုၾကည္မႈေလ့ ပိုရွိလာပါေရ ။ ယင္းခ်င့္စြာ ေယာက္်ားေခ်နန္႔ မမေခ်ၾကားမွာမွ မဟုတ္ ။ လူႀကီးနန္႔ လူငယ္ၾကား ၊ ဆရာနန္႔ တပည့္ၾကား ၊ ေယာက္်ားေခ်ခ်င္းခ်င္း ၊ မမေခ်ခ်င္းခ်င္း ၾကားမွာေလ့ ယင္းပိုင္ပါဗ်ာယ္ ။ ကိုယ့္စြာကိုယ္ သံုးသပ္ၾကည့္ကတ္ပါမယ္ ။ ကိုယ္ေလးစားတန္ဖိုးထားေရ လူတစ္ေယာက္ကေျပာေရ စကားအေပၚမွာ အေလးအနက္ထားမႈနန္႔ သာမာန္လူတစ္ေယာက္က လာေျပာေရ စကားအေပၚမွာ အေလးအနက္ထားမႈ ။ "ပုဂၢိဳလ္ခင္မွ တရားမင္" ဆိုစြာ ေအကရလာေရ စကားပံု မဟုတ္ပါလားေယ ။ ယင္းနည္းတူပါဗ်ာယ္ ကိုယ့္စြာကိုယ္ရပ္တည္နိန္ႏိုင္ေရ ၊ မိသားစုအတြက္ တစ္တပ္တစ္အားျဖစ္နိန္ေရ မမေခ်တိစြာ ႏွလံုးသားကို ဦးေႏွာက္နန္႔ ခ်ိန္ထုိးတတ္ကတ္ပါေရ ။ သူရို႕ကို မွားေရ ၊ ဂုဏ္မက္ေတ ၊ ေငြမက္ေတလို႔ ေျပာပါဖို႔လား ။ ႏွလံုးသားကို ကိုးကြယ္ ၊ အခ်စ္အတြက္ အသက္ကိုစြန္႔ေရလို႔ ေျပာတတ္ကတ္ေတ အရြယ္ကို ေက်ာ္လြန္ပနာ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ထိန္းေက်ာင္းနိန္ႏိုင္ေရ မမေခ်တိစြာ ခ်စ္ေတ၊ မခ်စ္ ဆိုပနာ တစ္ခ်က္ေခ် ကာလတိုကိုထက္ တစ္ဘဝစာ ခခိုင္ျမၿမဲ လက္တြဲေဖၚကိုရာ ရြီးခ်ယ္ခ်င္ကတ္ပါေရ ။ ယင္းခ်င့္ေရ မွန္ကန္ေရ လုပ္ရပ္ေခ်လို႔ေလ့ လက္ခံထားတတ္ကတ္ပါေရ ။

မမေခ်တိရဲ႕ သေဘာသဘာဝအရ ဇာေလာက္ပင္ ထက္ျမက္ပနာ ေတာ္ေရမမေခ် ျဖစ္လီပါပတ္စီ (မသိစိတ္က) မွီခ်င္ေရ သေဘာရွိပါေရ ။ မွီေရ ဆိုခါကပင္ အမွီခံဖို႔အရာေရ ကိုယ္မွီႏိုင္ေလာက္ေတလို႔ ယံုၾကည္စိတ္ခ်နိန္ႏိုင္ဖို႔ လိုပါေရ ။ ယင္းစိတ္တိကို ပထမဆံုး ညိဳ႕ငင္ပနာ သိမ္းႀကံဳးယူလားဖို႔စြာက အခ်စ္ဆိုေရ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ေရ စကားတိ မဟုတ္ပါ။ "အထင္ႀကီး ေလးစားမႈ"။ အထင္ႀကီး ေလးစားမႈ ဆိုစြာ ေငြေၾကးကို ဦးတည္စြာ မဟုတ္ဆိုစြာကို နားလည္ကတ္ပါလိမ့္ေမ ။ ရခိုင္သားေကာင္းေခ်တိ အေနနန္႔ မမေခ်တိ အထင္ႀကီးေလးစားမႈကို မရယူခင္ ပထမဆံုး ကိုယ့္စြာကိုယ္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈ ၊ ကိုယ့္စြာကိုယ္ ေလးစားမႈတိရွိဖို႔ အယင္လိုပါလိမ့္ေမ ။ ကိုယ့္အျပဳအမူတိကို သူရာ အထင္ေသးစိတ္ စဝင္လားေက နဂို ၄၅ % ေတာင္ အႏႈတ္ျပလားႏိုင္ပါေရ ။

"ဇာကိုေလ့မလို ၊ အခ်စ္တစ္ခုရာ ပါပတ္စီ" ဆိုစြာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ (သို႔) ေတးခင္းထဲမွာ က်န္ခပါဗ်ာယ္ ။ ဘဝတစ္ခုလံုးကို ခ်ီတက္လားဖို႔အတြက္ ကိုယ့္ကို လံုၿခံဳေရ အကာအကြယ္မ်ဳိး ၊ တခါတလီ ကိုယ္လားနိန္ေရ လမ္းေၾကာင္းမွာ ေတြေဝမိလားေက လမ္းေၾကာင္းခ်ပီးႏိုင္ေရ ဦးေဆာင္မႈမ်ဳိး ၊ ကိုယ့္ပင္ပန္းမႈတိကို ႏွစ္သိမ့္ေဖးမပီးႏိုင္ေရ ႏြီးထြီးမႈမ်ဳိး ၊ ဘဝအတက္အက်တိုင္းမွာ ကိုယ့္လက္ကို နေနာင္းကိုင္ပနာ ကိုယ့္ရွိမွာ မားမားမတ္မတ္ကာကြယ္ပီးေရ ရဲရင့္မႈမ်ဳိးတိကို မမေခ်တိ ေတာင့္တမိကတ္စြာရာဆိုေက ယင္းမမေခ်တိကို မွားေရလို႔ စြဲခ်က္တင္ကတ္ပါဖို႔လား ။ ယင္းမမေခ်တိေရ ကိုယ္နန္႔ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးကို တတူတြဲလားေရ အိမ္ဦးသခင္ကို ရိုေသဝပ္တြားခ်င္ကတ္ပါေရ ၊ အားကိုးတြယ္တာခ်င္ကတ္ပါေရ ၊ သူ႔အခက္အခဲ ကိုယ့္အခက္အခဲ ဝီမွ်ယူခ်င္ကတ္ပါေရ။

ရခိုင္သားေခ်တိမွာ ေလးစားဖို႔ေကာင္းေရ၊ ထက္ျမက္ေတ ၊ ကိုယ့္ကြ်မ္းက်င္မႈနန္႔ကိုယ္ ေတာ္ေရ ရခိုင္သားေခ်တိ အမ်ားႀကီး ရွိကတ္ပါေရ ။ မူးလာေက ေဟာင္ဖြါ ေဟာင္ဖြါ ရခိုင္သားမွ ရခိုင္သား အမ်ဳိးခ်စ္ေတလို႔ ေအာ္တတ္ေတရခိုင္သား ၊ လိုအပ္ေရအခ်ိန္မွာ အလုပ္ႀကီးႀကီးလုပ္ကတ္ေက ပစၥလကၡတ္ဆဲစြာနန္႔ အယင္စပနာ သူရို႕ဝင္ကူညီေရလို႔ ယံုၾကည္ကတ္ေတ ရခိုင္သား ၊ လူအမ်ားနန္႔လုပ္ကတ္ေက အုပ္စုလံုးတိုင္ပင္ ႏွီးေႏွာစြာထဲမွာ ပါမလားပဲ "ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္း တစ္မင္း" ရခိုင္သား ၊ ကိုယ္ေလ့ ဦးမေဆာင္ လူမ်ားတိ အလုပ္ကို အဆိုးျမင္နန္႔ ပံုေသၾကည့္ ဇာေနရာမွာ ဇာပိုင္လို႔ ေဝဖန္ကဲ့ရဲ႕တတ္ေတ ရခိုင္သား ၊ အေကာင္းျမင္ဘက္က ၾကည့္ပနာ ေအေနရာေခ်မွာ ေအပိုင္ဆိုေက ပိုေကာင္းလားဖို႔လားလို႔ အႀကံပီးတတ္ေတ ရခိုင္သား ၊ ဇာပင္လုပ္လုပ္ အုတ္တစ္ခ်ပ္ သဲတစ္ပြင့္ ျဖစ္စီေရ ရခိုင္သား ၊ အျငင္းအခံုႀကိဳက္ေတ ရခိုင္သား ၊ ေဆြးေႏြးမႈကို အျပဳသေဘာနန္႔ လက္ခံေရ ရခိုင္သား ။ ရခိုင္သားတိ အမ်ားႀကီးပါ ။ ကိုယ့္စြာကိုယ္ပဲ ျပန္သံုးသပ္ကတ္ပါမယ္ ။

အကြ်န္ရို႕တိ ေလးစားတန္ဖိုးထားရေရ ရခိုင္သားတိ အမ်ားႀကီးရွိပါေရ ။ ယင္းပိုင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ တန္ဖိုးထားေလးစားပနာ ဘဝတစ္ခုကို ခခိုင္ျမၿမဲတည္ေဆာက္လားေရ မိသားစုတိေလ့ အမ်ားႀကီးပါရာ ။ ရခိုင္သမေခ်အမ်ားစုေလ့ ရခိုင္သားေခ်တိထဲကရာ ရြီးခ်ယ္ကတ္ပါလိမ့္မယ္ ။ ကိုယ္တန္ဖိုးထားေရ မမေခ်က ရြီးခ်ယ္လိုက္ခေရ ရခိုင္သားေခ် တစ္ေယာက္စြာ ကိုယ္မဟုတ္လိုက္ ကိုယ္မျဖစ္လိုက္ဖို႔စြာကိုရာ စိုးရိမ္စီခ်င္ပါေရ ။ "ရခိုင္သမေခ်တိက ရခိုင္သားတိကို မႀကိဳက္ကတ္ပါလာ" လို႔ ေျပာေရ ရခိုင္သားေကာင္းေခ်တိအတြက္ အကြ်န္ မိန္းခြန္းေအာက္ပီးလိုက္ပါယင့္ကား ......

PS: ဇာသူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုေလ့ ထိခိုက္စီဖို႔ မရည္ရြယ္ပါ ။ ဖတ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ မေက်မနပ္ျဖစ္ခကတ္ေကေလ့ မဆဲကတ္ဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါယင့္ ။

သင္းခ်ဳိ


Online ကို တက္လာခစြာနန္႔ ဆရာႀကီးဓါတ္ပံုကို အယင္ျမင္လိုက္ရေရ ။ ဇာမွန္းေတာ့ေက မသိသိ ။ စာကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္ခါမွ ႏွေျမာတသ ဝမ္းနည္းမိပါေရ ။ ၾကယ္တစ္ပြင့္ ႀကြီက်လားေရဆိုစြာထက္ကို ပိုပါသိေရ ။ IT ေခတ္ျဖစ္လို႔ Face Book ထက္ကနိန္ သတင္းတိကို အခ်ိန္နန္႔တေျပးညီ ရလာစြာေရပင္ ေက်းဇူးတင္စရာ ။ ဆရာႀကီးကေတာ့ေက ႏႈတ္မဆက္ခပါဘဲနန္႔ ႏႈတ္ထြက္လားခယာ ။ ရခိုင္ျပည္အတြက္ ထြန္းလင္းေတာက္ပခေရၾကယ္တိ တစ္ပြင့္ျပီးေက တစ္ပြင့္ ၾကြီက်လားကတ္ဖို႔ယာဆိုေက ယင္းအလင္းအားတိနန္႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုးပီးထားခေကေတာင္ မႈန္ဝါးဝါးငါရို႕ညည့္တိ ေအထက္ေမွာင္လားကတ္ဖို႔ယာလား .....

ဝမ္းနည္းမိပါေရ ဆရာႀကီး ။ ဆရာႀကီးလင္းႏိုင္ခေရ အလင္းအားတိထဲက တစိတပါဒေလာက္စုပ္ယူပနာ အပံုတစ္ရာပံုလို႔ တစ္ပံုေလာက္ပင္ေတာင္ ျပန္မလင္းပီးႏိုင္ေရ ကိုယ့္စြာကိုယ္ ေကာင္းရွက္မိပါေရ ။ ရခိုင္တိထဲမွာေလ့ အကြ်န္႔ပိုင္ ဟိုေယာင္ေယာင္ ေအေယာင္ေယာင္ ကိုယ့္စြာကုိယ္ ဇာမွန္းေတာင္ ေသခ်ာမသိေရလူတိေလ့ မ်ားေရ ။ ဇာတစ္ခုကိုေလ့ "ဂ,ဃ - န,ဏ" အေသခ်ာမသိဘဲ တတ္ေယာင္ကားပါေလ ။ အကြ်န္႔ပိုင္လူတိစြာ ဇာကိုမဆို သိေရပိုင္ပံုစံနန္႔ အမွန္တိတိက်က်တတ္စြာဆိုလို႔ေလ့ တစ္ခုေခ်ေတာင္ မရွိဘဲ သိသလိုလို .... လိုလို ဆိုေရအဆင့္နန္႔ ကိုယ့္စြာကိုယ္ ေက်နပ္နိန္ကတ္ေတလူမ်ဳိးပါ ။ ဟုတ္တိပတ္တိသိစြာတစ္ခုေလာက္ လုပ္ျပဖို႔က်ေက လုပ္စရာ ျပစရာ ရွာမရေရလူမ်ဳိးပါေလ ။ ေအပိုင္လူတိစြာ မသိေရလူတိကိုထက္ သင္ျပရခက္ပါေရ ။ ဆရာႀကီးရို႕ပိုင္ အလင္းသွ်င္တိ ရွိနိန္ေရအခ်ိန္မွာေတာင္ မ်က္စိကိုစံုမွိတ္ခ်ထားခကတ္ေတ ရခိုင္တိ ၊ စေကေခ်ဖြင့္လာေရမ်က္စိမွာေလ့ ေျငာင့္တန္းလန္းနန္႔သိ ။ အျမင္တိက ဟိုကိုၿငိ ေအကိုၿငိ ။ အျခားလူတိေတာ့ေက အကြ်န္မသိပါ ။ အကြ်န္သိစြာက ကိုယ့္စြာကိုယ္ရာသိေရ ။

ေအနိန္႔ခါ သူငယ္ခ်င္း Myat Nway နန္႔ ဖုန္းေျပာျဖစ္ကတ္ေတ ။ ေထာင္က်နိန္ေရသူငယ္ခ်င္းတိလြတ္လာစြာ အေၾကာင္း ၊ ေထာင္ထဲမွာ က်န္ခေရ သူငယ္ခ်င္းတိအေၾကာင္းကို ေျပာယင္းနန္႔ ဆရာၾကီးအေၾကာင္းကိုေရာက္လား ခကတ္ပါေရ ။ ေျပာယင္းနန္႔ သူ႔ပါးက ေလးေလးနက္နက္ထြက္လာေရ စကားေခ်တစ္ခြန္းက အကြ်န္႔ကို ေအစာရီးစီဖို႔ အဓိက ရီေသာက္ျမစ္ ျဖစ္လားပါေရ ။ သူေျပာလိုက္ေတစကားက "ဆရာၾကီး သီဖို႔ခါ ရခိုင္တိကို စိတ္ကခ်ခယင့္လားခ်င့္နန္း " ပါလတ္ ။ အကြ်န္ေလ့ စဥ္းစားမိလားခပါေရ ။ စိတ္ခ်လီဖို႔ပါလားခ်င့္ ။ လက္ေၾကာမတင္းေရ သားသမီးတရြီကို ရွာေကြ်းနိန္ခေရ အဖသည္တစ္ေယာက္ေရ သူ မရွိခါ ဇာပိုင္စားေသာက္က်န္ခဖို႔လဲ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကနိန္ေရပိုင္မ်ဳိး ဆရာႀကီးေလ့ ေအလက္ေၾကာမတင္းေရ သူ႔ သားသမီးတရြီအတြက္ စိတ္ခ်လက္ခ် ထားခလီဖို႔လားခ်င့္ ။ ေၾသာ္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတာင္ စိတ္ခ်လားပါလီလို႔ အာမခံပီးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ လိမ္မာမႈမရွိေရ သားဆိုး သမီးဆိုးတိအတြက္ ဆရာႀကီး ေနာက္ဆံငင္နိန္လီဖို႔လားဆိုေရအေတြး ေခါင္းထဲကို ဝင္လာစြာနန္႔ေတာင္ အားနာမိပါေရ ။

တခါတလီဆိုေက ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း အယူအဆေခ် မတူစြာနန္႔ လူသိရွင္ၾကား online ထက္မွာ ေထာင္းခ်နိန္ကတ္စြာကို ဆရာၾကီးရာ တြိခလီေက မိဘရွိတင္မွာ သားသမီးႏွစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္ထြီးသတ္နိန္ကတ္ေက ခံစားရေရ မိဘတိခံစားခ်က္မ်ဳိး ဆရာႀကီးမွာ ျဖစ္မိလီခဖို႔ထင္မိယင့္ ။ အကြ်န္ရို႕ပိုင္ ဟိုမေရာက္ ေဒမေရာက္တိက ခက္ေတ ။ လမ္းေလွ်ာက္မတတ္ခင္ အျပီးျမန္ေၾကာင္း ၾကြားခ်င္နိန္ကတ္ေတပိုင္ ၊ သြားမေပါက္ခင္ကပင္ သစြယ္ကို ျပခ်င္နိန္ကတ္ျပန္ယာေလ ။ ငါ့ကို ဇာထင္နိန္ေလ ဆိုေရအေတြးမ်ဳိးက ခႏၶာကိုယ္ သြီးေၾကာအႏွံ႔မွာ ဗီဇတစ္ခုပိုင္ ၿငိတြယ္လားခကတ္ေက မခက္လားလို႔ ခုမွ စဥ္းစားမိပါယင့္ ဆရာႀကီး ။

အကြ်န္ေလ့ တစိေခ်သိပနာ ကမာၻေလာက္သိေရ မခံပါဘဲနန္႔ "ဝလံုးေခ်" ကပင္ စပနာ သင္ယူပါလီဖို႔ပါဗ်ာယ္ ။ ေနာက္ထပ္ေနာက္ထပ္ေသာ ဆရာႀကီးတိ စိတ္ခ်ရေအာင္ အားရေက်နပ္တတ္ကတ္ေအာင္ အကြ်န္ရို႕ ညီအကို ေမာင္ႏွမတိ "ရခိုင္" ဆိုစြာကို အသံကုန္ေအာ္နိန္ကတ္ဖို႔အစား တစ္ေယာက္ပါးက တစ္ေယာက္သင္ယူ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ကေဖးမ လို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ဆက္လို႔ မတူေရအယူအဆေခ်တိကို ညွိယူပနာ ၾကိဳးစားလားကတ္ပါမယ္လို႔ ေျပာၾကည့္ေက ဇာပိုင္သေဘာရကတ္ပါေလ မသိ ။

သူငယ္ခ်င္းမေခ် Myat Nway ကို ေက်းဇူးတင္ပါေရ ။ သူ႕ေလးနက္ေတစကားတစ္ခြန္းကို အရင္းတည္ပနာ ရလာေရ အကြ်န္႔ခံစားခ်က္ကို အကြ်န္ ညီအကိုေမာင္ႏွမတိ အားလံုးရွိမွာ ဝန္ခံလိုက္ပါယင့္ ။ ဆရာႀကီး စိတ္ကခ်လီဖို႔လားနန္း .............

အကြ်န္႔စိတ္ထဲမွာရွိနိန္ေရ အကြ်န္႔ခံစားခ်က္ေခ်အတိုင္း ရီးခ်လိုက္စြာပါ ။ ဇာသူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ကိုေလ့ ထိခိုက္စီဖို႔ မရည္ရြယ္ပါ

သင္းခ်ဳိ